تاثیر برنامه ترکیبی تمرینات اصلاحی منتخب و ماساژ بر قدرت چنگ زدن، افزایش دامنه حرکتی و درد مچ دست زنان کاراته کار مبتلا به سندرم تونل کارپال

سندرم تونل کارپال یکی از شایع ترین گیرافتادگی های عصب محیطی است که به دنبال فشردگی یا درگیری عصب مدیان در کانال مچ دست بروز می کند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی منتخب و ماساژ بر قدرت چنگ زدن، افزایش دامنه حرکتی و درد مچ دست زنان کاراته کار مبتلا به سندرم تونل کارپال است.

 مطالعه حاضر از نوع کاربردی و نیمه آزمایشی بود که بر روی 30 زن کاراته کار 25 تا 45 ساله مبتلا به سندرم تونل کارپال انجام شد. کاراته کاران در دو گروه 15 نفره آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی علاوه بر برنامه ماساژ ،تمرینات کششی و قدرتی را با نظارت و زیر نظر متخصص حرکات اصلاحی به مدت 8 هفته و 2 جلسه در هفته انجام دادند و گروه کنترل با نظارت فقط تمرینات باشگاهی خود را انجام دادند و هیچ گونه مداخله دیگری را انجام نمی دادند. از تست تینل، فالن و فشار با نظارت پزشک نورولوژیست جهت بررسی ابتلا به تونل کارپال استفاده شد. شدت درد با مقیاس بصری درد و قدرت چنگ زدن دست با استفاده از دایناموتر دستی و جهت اندازه گیری دامنه حرکتی در 4 حرکت پرونیشن، سوپینیشن، آبداکشن و اداکشن از گونیامتر یونیورسال به صورت پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون آماری کوواریانس در سطح معنی داری 05/P<0 استفاده شد. 

نتایج پژوهش حاضر نشان داد برنامه ترکیبی تمرینات اصلاحی منتخب همراه با ماساژ موجب کاهش معنی داری در شدت درد، افزایش قدرت چنگ زدن و افزایش دامنه حرکتی زنان مبتلا به سندرم تونل کارپال نسبت به گروه کنترل می شود (P<0/001). 

 باتوجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر استفاده از برنامه تمرینات اصلاحی منتخب و ماساژ  به صورت ترکیبی موجب کاهش شدت درد، افزایش قدرت چنگ زدن افزایش دامنه حرکتی مچ دست می شود. بنابراین به درمانگران و مربیان ورزشی توصیه می شود از برنامه ترکیبی جهت بهبود تونل کارپال ورزشکاران استفاده شود.