خوانش بوم گرایانه سروده های شیرکو بی کس

نقد بوم گرایی رابطه انسان را با محیط زیست در آیینه ادبیات، واکاوی می کند. منتقدان بوم گرا آثاری را نقد می کنند که مسائل محیط زیستی در آن ها برجسته باشد. برجسته نشان دادن مسائل محیط زیستی جدا از التذاذ ادبی، بر نگرش خوانندگان هم تاثیر عمیقی می گذارد. پژوهش حاضر بر آن است با رویکرد بوم گرایانه و با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا به بررسی سروده های شیرکو بی کس، شاعر معاصر کرد بپردازد و میزان گرایش شاعر به طبیعت و تاثیر و تاثرات محیط زیست و عواطف شاعر بر همدیگر را نمایان سازد. نتایج پژوهش نشان می دهد که شاعر به محیط اطراف خود و طبیعت واکنش هایی متفاوت داشته است. بی کس، همپای مسائل انسانی به مسائل محیط زیستی هم توجه نشان داده است؛ طرفداری از محیط زیست و حتی نقد رفتار تبعیض آمیز طرفداران محیط زیست به وفور در اشعارش دیده می شود. وی زیست کره زمین و همه زیستمندان آن از جمله انسان را یک کل به حساب آورده و این خود همان دید بوم شناسی ژرف است که در مقوله های عدالت زیست محیطی و اکوفمنیسم آثار وی برجسته تر شده است. بی کس همچنان برای برجسته نمودن مسائل انسانی از مظاهر طبیعت و محیط زیست اطراف خود در به کار بردن نمادها و استعارات بدیع به خوبی بهره برده است.