راهکارهای نوین در حفاظت میراث فرهنگی از فرسودگی میکروبی

رشد میکروبی روی آثار باستانی و بناهای تاریخی اجتناب ناپذیر است. میکروارگانیسم ها آسیب های فیزیکی شیمیایی و زیباشناختی در آثار با ارزش هنری به جای می گذارند که منجر به از دست رفتن بخش قابل توجهی از ارزش فرهنگی و مالی این آثار می شود. به منظور پیشگیری و کنترل استقرار و رشد میکروبی از روش های فیزیکی شیمیایی و زیستی استفاده می شود روش های فیزیکوشیمیایی اغلب روی آثار هنری تیمار شده کم اثر و برای افرادی که در فرآیند حفاظت شرکت دارند خطرناک هستند به دلیل ویژگی های ذاتی مواد شیمیایی و آفت کش ها، این چنین ترکیباتی برای انسان حیوانات و محیط زیست خطر آفرین هستند. از آنجایی که این روش ها همگی دارای نقاط ضعف قابل توجه هستند امروزه برای کاهش تاثیر منفی میکروارگانیسم ها روی آثار هنری و باستانی رویکردهای جدیدی به طور مداوم در حال توسعه هستند. این رویکردهای جدید سازگار با محیط زیست ایمن، کم هزینه و کم خطر هستند. با این حال تحقیقات بیشتری برای اطمینان از ایمنی و اثر بخشی این رویکردها مورد نیاز است. فقدان سنجش های ساده قابل اعتماد و استاندارد به عنوان محدودیتی در انتخاب تیمارهای موثر هنوز مطرح است. آزمایش های میدانی به منظور ارزیابی اثر بخشی این رویکردها مفید و ضروری هستند با وجود این طراحی و اجرای آنها با چالش های متعددی مواجه است. از این رو محققین به دنبال معرفی روش هایی برای ارزیابی کارآمدی این رویکردهای جدید هستند استفاده از سیستم های مدل آزمایشگاهی ابزارهایی برای آزمایش اثربخشی ترکیبات ضد میکروبی قبل از کاربرد این ترکیبات در مطالعات میدانی و روی آثار هستند. در این مطالعه ابتدا مروری بر انواع روش های کنترل زیستی خواهیم داشت. سپس رویکردهای جدید و دوستدار محیط زیست که در این حوزه توسعه یافته اند را معرفی می کنیم در نهایت روش های بررسی اثر بخشی رویکردهای جدید با استفاده از سیستم های مدل های آزمایشگاهی ارائه می شود.