سیر تاریخی نقش روحانیت در آموزش و پرورش در سده اخیر

تحولات اجتماعی محصول رفتار انسانهاست و رفتار انسانها متاثر از شناخت و انگیزه آنهاست که یکی از عوامل موثر در شناخت و انگیزه انسانها نیز تعلیم و تربیت است. یکی از وجوه تعلیم و تربیت، همان آموزش و پرورش رسمی و اصطلاحی است. در طول تاریخ همواره این امر در اختیار روحانیت و از وظایف اصلی آنها شمرده میشد. با ورود فرهنگ و تمدن غربی به ایران، بویژه در سده اخیر آموزش و پرورش رسمی همانند بسیاری از نهادهای رسمی و حکومتی در اختیار تحصیل کرده های نظام آموزشی جدید قرار گرفت لذا امروزه حضور روحانیت در امر آموزش و پرورش رسمی امری خلاف قاعده به حساب می آید. از طرف دیگر بدلیل رویکرد ضد دینی حکومت پهلوی، رویکردهای معنوی و مذهبی از نظام آموزش و پرورش ایران حذف شد. در این تحقیق بر اساس روش تحقیق توصیفی و تحلیل تاریخی به دنبال تبیین جایگاه تاریخی و سیر تاریخی نقش روحانیت در آموزش و پرورش در سده اخیر و نقش این امر در پرورش نیروهای انقلابی برای نهضت امام خمینی ره هستیم. بررسی اسناد معتبر تاریخی نشان میدهد که بعد ازحکومت رضاشاه و با باز شدن فضای فرهنگی سیاسی، علما و روحانیت شیعه برای ایفای نقش خود در عرصه تعلیم و تربیت به اقدامات مهمی دست زدند: