پیشران ها و پس ران های حوزه علمیه در مواجهه با گفتمان انقلاب اسلامی ایران در سده اخیر با تاکید بر اندیشه اصولی و اخباری

انقلاب اسلامی ایران، پدیده ای عظیم در جهانی تاریک و در عصر به اصطلاح روشنفکری پس از رنسانس به وقوع پیوست. انقلاب اسلامی، گفتمانی نوین در عصر ظلمت، بی دینی و افیون بودن دین در برابر دو گفتمان لیبرالیسم و کمونیسم مطرح کرد. گفتمانی که هسته مرکزی آن را اسلام ناب محمدی (ص) تشکیل داده و تمام مولفه های این گفتمان نیز از آن نشئت گرفته است. از سوی دیگرخاستگاه این گفتمان، حوزه علمیه است که با رهبری حضرت امام خمینی (ره) به پیروزی رسید و عصری نورانی در برابر نظام اومانیستی و سکولاریستی حاکم بر جهان بوجود آورد. در این میان حوزه علمیه، نقش اساسی در شکل گیری و تحقق این گفتمان را داشته است. به طوری که می توان ادعا کرد پیروزی اصولیون بر جریان اخباری گری، آغاز شکل گیری این گفتمان بوده است. اما سوالی که این مقاله را متوجه خود ساخته است، مقتضیات و موانع حوزه علمیه در مواجهه با گفتمان انقلاب اسلامی است. فرضیه نویسنده این است که گسترش اندیشه اصولی و عقل گرایی در حوزه، بهترین مقتضی و بازتولید اخباری گری و نص گرایی می تواند مهمترین مانع در مواجهه با این گفتمان باشد. این پژوهش از روش تحلیل گفتمان با قرائت لاکلا و موفه، برای اثبات فرضیه استفاده نموده است.