رخداد سوبژکتیویستی، تاکیدی بر تعین فرم زبانی امر زیبا در اندیشه کانت (با تاکید بر تلقی انتولوژیکی هایدگر از مفهوم رخداد)

نوشتار حاضر تلقی سوبژکتیویستی کانت از مفهوم رخداد را در چگونگی صدور احکام زیبایی شناختی ذیل تجربه زیبایی شناختی واکاوی می کند. به طور عام، «رخداد» مفهومی انتولوژیکی در اندیشه هایدگر است. هایدگر در مسیر یافتن پرسش در باب فهم بنیادهای درونی زبان، به موقعیت اصیل «ارایگنیس» یا رخداد بازمی گردد. رخداد موقعیتی است که در آن، زبان از طریق گفتار خود را عیان کرده و درباره خود سخن می گوید و بدین شکل، سایر هستندگان نیز به عرصه حضور پای می گذارند. اما در کانت، تلقی سوبژکتیویستی از رخداد، در بازی آزاد میان تخیل و فاهمه عیان می شود. کانت به طور مستقیم، مفهوم رخداد را در تبیین امر زیبا به کار نمی برد، اما بررسی دیدگاه وی در باب اعتبار احکام زیبایی شناختی، دلالت بر تعامل شناختی میان فاهمه و تخیل دارد که فراتر از قواعد و بنیادهای معرفت شناختی، به شکلی کلی، ضروری و همگانی، در وضعیت رخداد عیان می شود. از نگاه کانت، چون چگونگی صدور احکام تاملی از سوی فاهمه با دشواری مواجه است و فاهمه فاقد مقولات پیشیتی است که بتواند تاثرات حسی منطوی در تخیل را صورت بندی کند، صدور حکم خارج از قوانین شناختی به شکلی رخدادگونه عیان می شود. درواقع، سوژه فراتر از سوژگی خود، در نسبت با ابژه، به فراتر از ابژه گی در لحظه مواجهه، از طریق رخداد بازی به تعامل می رسند. رخداد است که اجازه نی دهد تعامل نخست سوژه با جهان و سپس بازی آزاد میان تخیل و فاهمه صورت پذیرد.