تغییر در خصوصیات کمی و کیفی سرخارگل (Echinacea Purpurea L.) تحت براسینولید و سورفکتانت در پاسخ به تنش خشکی

خشکسالی، یکی از عوامل محدود کننده عمده اکولوژیکی، تاثیر بسزایی بر رشد و فرآیند متابولیک ثانویه گیاهان دارویی دارد. تنش آبی باعث کاهش اندازه، تراکم، کاهش سطح برگ گیاه و کاهش زیست توده می شود و نه تنها گیاه را از نظر ساختاری تغییر می دهد، بلکه منجر به نوسانات ترکیبات شیمیایی ثانویه آنها می شود. مطالعه حاضر به بررسی تاثیر استفاده از براسینولیدها و سورفکتانت بر تحمل تنش خشکی بر گیاه دارویی سرخارگل در دانشگاه آزاد اسلامی مهاباد طی 1397-1396 اجرا شد. عوامل مورد مطالعه شامل خشکی در سه سطح آبیاری 70، 120 و 170 میلی متری تبخیر از تشتک کلاس A به عنوان فاکتور اصلی، مصرف سورفکتانت در دو سطح (0 و 5/0 لیتر در هکتار) و 24-اپی براسینولید در سه سطح (0 (شاهد)، 01/0 و 1/0 میکرومول) به عنوان فاکتور فرعی بودند. بر اساس نتایج مطالعه حاضر، تنش خشکی نقش تعیین کننده ای در کاهش ویژگی های مورد بررسی گیاه دارویی سرخارگل داشت، همچنین اثرات اصلی براسینولید، محلول سورفکتانت و تنش خشکی با توجه بر محتوای قندهای محلول، پرولین، گلیسین بتائین اسیدهای آمینه، لیزین و متیونین معنی دار بودند. با توجه به محدودیت منابع آبی، آبیاری پس از 120 میلی متر، استفاده از براسینولید و سورفکتانت می تواند نقش مثبتی در رفع خسارات تنش خشکی داشته باشد. علاوه بر این، براسینولید و سورفکتانت منجر به افزایش تحمل به تنش خشکی در گیاه دارویی سرخارگل شد که منجر به مقاومت نسبی به خشکی و پایداری عملکرد ماده خشک گیاه و اسانس آن شد.