تعیین نگرش معلمان به «اشتباه» و «اشتباه کردن» در فرایند یادگیری و بهبود فرهنگ مواجه با آن (مورد مطالعه: دانش آموزان دوره ابتدایی)

هدف پژوهش، شناسایی نگرش معلمان به اشتباه و اشتباه کردن در فرایند یادگیری و بهبود فرهنگ مواجه با آن در مواجه با دانش آموزان دوره ابتدایی بود. برای دستیابی به این هدف از پارادایم تفسیری، رویکرد کیفی و استراتژی پدیدارشناسی از نوع ون مانن و توصیفی - تحلیلی بهره برده شد. میدان پژوهش، شامل معلمان دوره ابتدایی کردستان در سال تحصیلی 1402-1403 بود که با نمونه گیری هدف مند ملاک محور، به تعداد 12 نفر تا رسیدن به درجه اشباع انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختار یافته محقق ساخته و فرمت داده ها، صوت بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک قیاسی- استقرائی بهره برده شد. یافته ها در دو بخش مورد تحلیل قرار گرفتند: بخش نخست، نگرش و رفتارهای معلمان در قبال اشتباهات دانش آموزان که شامل پنج تم، چهار مقوله و 55 مضمون بود و بخش دوم، راهکارهای معلمان برای بهبود فرهنگ مواجه با اشتباه کردن شامل دو تم و 22 مضمون بود. نتایج یافته ها بیانگر این بود که نگرش و تصور معلمان از اشتباه و اشتباه کردن چندان مطلوب نیست و به ندرت آن را بخش طبیعی از فرایند یادگیری می دانند. لذا ضروری است تا با برگزاری دوره های آموزشی فرهنگ مواجه با اشتباه کردن برای معلمان، به ارتقای فرهنگ مواجه با اشتباه پذیری اهتمام شود. در این خصوص ایجاد فضایی حمایتگر در ایجاد فرهنگ اشتباه پذیری در مدارس نقش قابل توجهی در تربیت پذیری دانش آموزان و ارتقای کیفیت نظام آموزشی دارد.