بررسی کیفیت سلامت روان و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در شهرستان شاهرود

 با توجه به اینکه والدین کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، بیشتر از والدین کودکان با رشد معمولی مستعد ابتلا به اختلالات روانپزشکی هستند، از این رو مطالعه ی حاضر با هدف تعیین کیفیت سلامت روان و کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در شهرستان شاهرود، انجام شد.

مواد و روش‏ها:

 پژوهش صورت گرفته، مطالعه ای توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی میباشد که در سال 1400 تا 1401 انجام شد. حجم نمونه در این مطالعه شامل تمامی والدین عضو مرکز خانه اوتیسم که دارای معیار های ورود به مطالعه بودند، 35 نفر سرشماری گردید و روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری هدفمند بود. جهت ارزیابی سطح سلامت روان از پرسشنامه سلامت روان (GHQ) و جهت ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی (WHO - QOL) استفاده شد. داده ها در نرم افزار19 SPSS تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ‏ها:

 در جمعیت مورد مطالعه، شامل30 والد مادر و 5 والد پدر، نمره کل سلامت روان58/14  37/44  و میانگین نمره کیفیت زندگی 22/14  00/50  بوده است.  تفاوت معناداری در زیر مقیاس های کیفیت زندگی بین والد پدر و والد مادر فرزندان اوتیسم ثبت نشد. از بین زیر مقیاس های سلامت روان، تنها میانگین نمره زیر مقیاس کارکرد اجتماعی در  مادران به طور معنادار بالاتر از والد پدر بود. همچنین ارتباط معناداری بین متغیرهای سن، میزان تحصیلات و تعداد فرزند با میزان کیفیت زندگی و سلامت روان مشاهده نشد.

نتیجه‏ گیری: 

به طور کلی می توان گفت کیفیت زندگی و سلامت روان والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم در سطح مناسبی قرار نداشته که نیازمند تدوین برنامه های جامع خدمات بهداشتی و درمانی است.