تلاقی تاریخ نگاری و نو تاریخ گرایی، تآثیر متقابل تاریخ و ادبیات : چرخش دیالکتیکی قدرت - دانش فوکویی در شعر «زمانی در رم» اثر ماری ایونز

پل میشل فوکو (1926- 1984)، جامعه شناس و فیلسوف برجسته فرانسوی در اواخر قرن بیستم، در اثری مشهور با عنوان قدرت و دانش : مصاحبه های منتخب و نوشته های دیگر (1980) تئوری بحث برانگیزی را مطرح کرد و در آن به جابجایی دانش و قدرت و اهمیت بررسی آن اشاره نمود. در مدل پیشنهادی فوکو قدرت در واقع چرخش نا آشکارا و فراگیر دانش مابین طرف های گفتمانی است. از سویی، هیدن وایت (1928- 2018) در بررسی رخدادها تاکید بر تفحص در علل و عوامل رویدادها دارد چرا که تاریخ فرا تر از ثبت خطی اتفاقات است.در این مقاله، نشان داده می شود که چگونه تلاقی و تعمق در روابط علت -معلولی از دیدگاه تاریخ نگاری به تفویض قدرت- دانش فوکویی معنا می بخشد.همچنین حرکت دیالیکتیکی قدرت- دانش فوکویی درشعر "زمانی در رم" اثری از شاعرآفریقایی-آمریکایی، ماری ایونز (1919- 2017) بازنمایی خواهد شد. در نظریه فوکو قدرت حرکت سلسله مراتبی نداشته بلکه از طریق رد و بدل شدن دانسته ها در جامعه به گردش در می آید بر خلاف باور عام، زیر دست با ابراز ایستایی یا مقاومت نشان می دهد که موقعیت برتر لزوما در دست زبر دست نیست بلکه از آن طرفی است که از دانش بیشتر و کافی بهره مند است. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش تحلیلی- توصیفی موجبات تسهیل گرد آوری اطلاعات و ارایه ادله را فراهم نموده است.