زون بندی پارک ملی گلستان با استفاده از روش های ‏تصمیم گیری چندمعیاره

در مطالعه حاضر، با هدف شناسایی ‏پهنه هایی با بیشترین حساسیت اکولوژیک و اولویت بالا در حفاظت، به زون بندی پارک ملی گلستان با استفاده از شاخص های ‏مکانی و روش های تصمیم گیری چندمعیاره در قالب روابطی خطی اقدام شد.‏ مطابق نتایج، این منطقه بر اساس نوع استفاده و اهداف مدیریتی دارای 6 زون اصلی از جمله زون 1، 2، 3، 4، 7، و 8 است. همچنین زون 9 به عنوان اندوختگاه زیست کره برای این پارک ملی ‏در نظر گرفته شد. نتایج وزن دهی نشان داد در زون 1 ‏شاخص های ‏‏«دست نخوردگی زیستگاه» و «منحصربه فرد بودن ‏زیستگاه»، در زون 2 «معرف بودن ‏زیستگاه» و «‏حضور یا وابستگی گونه های حفاظتی» و «اهمیت زیستگاه»، در زون های 3 و 4 «‏منابع تفرجگاهی»، و در زون 7 «امکانات و زیرساخت ها» دارای بالاترین اولویت هستند. مطابق نتایج زون بندی، بیشترین وسعت به زون 1 (29%) و کمترین وسعت به زون 7 (1%) اختصاص یافته است. نتایج این مطالعه نشان داد پارک های ملی و مناطق تحت حفاظت را می توان بر پایه سه زون پهنه بندی کرد. در این منطقه زون امن (زون های 1 و 2) 55 درصد، زون توسعه غیرفیزیکی (3 و 8) 41 درصد، و زون توسعه فیزیکی (4 و 7) 4 درصد از وسعت پارک را شامل می شود.