تاثیر محلول های غذایی مختلف بر روی خصوصیات کیفی و فیزیولوژیکی دو رقم فلفل

هدف از پژوهش بررسی محلول های غذایی مناسب برای حصول کیفیت مناسب و خصوصیات فیزیولوژی مناسب می باشد. لذا در این پژوهش تاثیر محلول های غذایی مختلف بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و همچنین خصوصیات کیفی دو رقم فلفل (دیماز و کالیفرنیاواندر) تحت شرایط هیدروپونیک مورد بررسی قرار گرفت. 

در این آزمایش، تاثیر چهار نوع محلول غذایی (هوگلند 1، هوگلند 2، انگلستان و ناپ) در سه تکرار روی دو رقم (دیماز و کالیفرنیاواندر) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1395-96 در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز مورد بررسی قرار گرفت. صفات مرتبط با خصوصیات فیزیولوژیک (شاخص کلروفیل، غلظت عناصر نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ) و صفات کیفی میوه فلفل (طول و قطر میوه، مواد جامد محلول، EC میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون و ویتامین ث) مورد بررسی قرار گرفت. 

باتوجه به نتایج می توان گفت که رقم دیماز بیشترین مواد جامد محلول کل و pH را به خود اختصاص داد. بیشترین شاخص کلروفیل (5/49 واحد اسپد) در تیمار هوگلند 1 به دست آمد. تاثیر تیمارها و ارقام بر غلظت نیتروژن برگ معنی دار شد، به طوری که بیش ترین میزان نیتروژن به ترتیب در ترکیب تیماری رقم دیماز با هوگلند 1 (2/3 میلی گرم بر گرم وزن خشک برگ) و هوگلند 2 (1/3 میلی گرم بر گرم وزن خشک برگ) و رقم کالیفرنیاواندر با هوگلند 2 (15/3 میلی گرم بر گرم وزن خشک برگ) مشاهده شد. غلظت فسفر برگ نیز به ترتیب برای محلول غذایی هوگلند 1 در رقم کالیفرنیاواندر (9/1 میلی گرم بر گرم وزن خشک برگ) و محلول غذایی انگلستان در رقم دیماز (85/1 میلی گرم بر گرم وزن خشک برگ) مشاهده شد. 

با توجه به نتایج، محلول غذایی انگلستان با تاثیر مطلوب بر روی برخی خصوصیات کیفی به عنوان مناسب ترین محلول غذایی برای کشت و پرورش فلفل در این آزمایش معرفی شد.