تاثیر اثر ماده فعال والپوتریات در التهاب و واکنش به محرک درد در بین موش های نر

مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر والپوتریات (از گیاه سنبل الطیب) بر درد و التهاب در موش ها و تعیین مکانیسم های احتمالی ضد دردی و ضدالتهابی آن طراحی شد.

در این مطالعه برای بررسی اثر ضدالتهابی 40 سر موش نر به صورت تصادفی به 5- گروه تقسیم شدند. و در تست درد 56 سر موش نر به صورت تصادفی به 7 گروه (8 تایی) تقسیم شدند.تست التهاب: 1- گروه نرمال سالین، 2- گروه زایلن، 3- گروه دگزامتازون، 4 و 5- گروه هایی که ماده فعال والپوتریات را با دوزهای mg/kg 2/ 0 و 1/0 به صورت یک دوز واحد برای هر حیوان دریافت کردند. تست درد: 1- گروه سالین، 2- فرمالین، 3- گروه مورفین + فرمالین، 4 و5- گروه والپوتریات (mg/kg 2/ 0 و 1/0) +فرمالین، 6- گروه نالوکسان +عصاره (mg/kg 2/0) + فرمالین، 7- گروه نالوکسان + مورفین + فرمالین.

نتایج نشان داد که زمان واکنش درد در دوز 2/0 میلی گرم والپوتریات در مراحل درد حاد و مزمن در مقایسه با فرمالین به طور معنی داری کاهش یافت (001/0 <p). همچنین، ماده فعال والپوتریات اثر مهاری خود را بر التهاب ناشی از زایلن اعمال کرد که بهترین درصد مهار در دوز 2/0 میلی گرم/کیلوگرم و دگزامتازون با عصاره 2/0 میلی گرم/کیلوگرم مشاهده شد (01/0 <p).

با توجه به نتایج، والپوتریات اثر ضد دردی نسبتا قوی داشت احتمالا مکانیسم اثر ضد دردی عصاره حداقل تا حدودی همانند مرفین بر پایه گیرنده های اوپیوئیدی است. در تست التهاب، عصاره همچون دگزامتازون قادر به مهار التهاب بود.