بررسی تثبیت مجدد حافظه به عنوان مکانیسم بنیادین تغییر درمانی و پیوند دهنده علوم اعصاب و روان درمانی؛ یک مطالعه مروری روایتی

 تغییرات پایدار در روان درمانی بر پایه مکانیسم های زیربنایی آن شکل می گیرند. یکی از این مکانیسم های کلیدی تثبیت مجدد حافظه (Memory Reconsolidation) می باشد. این فرآیند زیستی شامل به روز رسانی و اصلاح اطلاعات حافظه بوده و به عنوان مکانیسم بنیادی تغییر در روان درمانی که منجر به تغییرات تحول آفرین می شود، معرفی می گردد. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی تثبیت مجدد حافظه به عنوان مکانیسم بنیادین تغییر درمانی که پلی میان علوم اعصاب و روان درمانی است، می باشد.

این مطالعه یک مرور روایتی بر گرفته از رساله دکتری روانشناسی است که مقالات مرتبط با کلید واژه های (Memory Reconsolidation، psychotherapy و therapeutic change) از طریق جست وجو در پایگاه های علمی معتبر PubMed،ScienceDirect ،  PsycINFO، Scopus و موتور جستجوی Google Scholar در بازه زمانی 2024-1985 جمع آوری شده اند. در مجموع از بین مقالات انگلیسی زبان دارای متن کامل، 48 مقاله مرتبط با موضوع و اهداف پژوهش استخراج شدند.

مطالعات نشان می دهند که تثبیت مجدد حافظه مکانیسم تغییر مشترک در بین رویکردهای روان درمانی بوده و از طریق تغییر در ساختار حافظه، به روزرسانی و اصلاح خاطرات ناسازگار و در نهایت بازسازی شناختی-هیجانی می تواند باعث تغییرات پایدار و عمیقی در بهبود مشکلات و اختلالات روانی شود.

نتایج نشان دادند که همگرایی علوم اعصاب و روان درمانی از طریق مکانیسم تثبیت مجدد حافظه به عنوان گامی نوین در توسعه شیوه های درمانی کارآمدتر در نظر گرفته می شود. بر همین اساس تمرکز بر تثبیت مجدد حافظه در روان درمانی می تواند اثربخشی درمان را به طور معناداری ارتقا داده و موجب تغییرات عمیق و پایدار در مراجعین شود. بنابراین، پیشنهاد می شود پژوهش های آتی بر توسعه مدل های درمانی مبتنی بر مکانیسم تثبیت مجدد حافظه متمرکز شوند.