مواجهه اجتماعی با قاعدگی: مردم‎ نگاری فمینیستی تجربه قاعدگی میان کاربران زن اینستاگرام

هدف از این پژوهش، خوانش انتقادی تجربیات زنان در ارتباط با قاعدگی و چگونگی مواجهه آنان با این مسئله است. با استفاده از روش‎ شناسی‎ مردم‎ نگاری فمینیستی و چارچوب مفهومی فوکو و کریستوا ‎این پرسش‎ ها را پاسخ می‎دهیم که چگونه تابوی قاعدگی به عنوان یکی از سازوکارهای کنترل بدن زنان در ساختار قدرت و متن زندگی روزمره عمل می‎ کند و چه ابزار و راهکارهایی برای افزایش آگاهی و پذیرش این فرایند طبیعی در بدن زنان در جامعه وجود دارد. میدان مطالعه شبکه اجتماعی اینستاگرام ایرانی است و بدین منظور با 30 زن مصاحبه نیمه‎ ساختاریافته انجام شده ‎ است. روش‎ شناسی این پژوهش، مردم‎ نگاری فمینیستی است و با استفاده از روش تحلیل داده نظریه مبنایی چارمز، مقوله مرکزی «قاعدگی به مثابه برساخت اجتماعی» و 8 مقوله اصلی به دست آمد؛ ازجمله: قاعدگی به مثابه زن شدن، کشف قاعدگی، زیست اجتماعی زنانه با قاعدگی، دیجیتالیزه شدن فهم قاعدگی، قاعدگی به مثابه تابوی اجتماعی، قاعدگی به مثابه شرم اجتماعی، حذف-حمایت قانونی و مواجهه مردانه با قاعدگی زنان. بر طبق یافته‎ های به دست آمده، قاعدگی تنها امری بیولوژیکی نیست و به مثابه امری اجتماعی و فرهنگی یکی از منابع جامعه‎ پذیری زنان است که بخشی از نگاه آنان به زنانگی را شکل می‎ دهد. تابو و شرمی که حول قاعدگی را فراگرفته است به دست زنان و با به اشتراک گذاشتن تجربیات زیسته آنان شکسته می‎ شود و با تغییر نگرش‎ ها و دوره‎ های زمانی قاعدگی هر بار از نو به دست زنی ساخته می‎ شود.