واکاوی ظرفیت های مقاصد ژئومورفولوژیکی روستاهای گردشگری شهرستان گرمی (مطالعه موردی: روستا های داشدیبی، خان کندی، قره یتاق)

ژئوتوریسم یکی از بخش های رو به رشد صنعت گردشگری محسوب می شود که در ارتباط با فرم ها و فرآیند های ژئومورفولوژیکی می باشد. ژئوتوریسم نوعی گردشگری نواحی طبیعی است که توجه ویژه ای بر زمین شناسی و چشم انداز ها دارد. هدف از انجام این پژوهش واکاوی ظرفیت های مقاصد ژئومورفولوژیکی روستا های گردشگری شهرستان گرمی با استفاده از مدل بریل و کوبالیکوا می باشد. در مدل بریل قابلیت های مناطق بر اساس ارتباط آن با ارزش های آموزشی، گردشگری و علمی بررسی می شود. در مدل کوبالیکوا مناطق بر اساس معیار های علمی، آموزشی، اقتصادی و حفاظتی مورد بررسی قرار گرفته و همچنین ارزش افزوده ناشی از وجوه زیبایی شناختی و فرهنگی را نیز مدنظر قرار می دهد. نتایج مدل بریل نشان داد که بر اساس نتایج ارزش علمی از نظر کارشناسان و گردشگران منطقه ژئومورفولوژیکی داشدیبی، خان کندی و قره یتاق به ترتیب مقادیر (5/3)، (2)، (3) را به خود اختصاص داده اند. بر این اساس منطقه گردشگری داشدیبی نسبت به دو منطقه دیگر دارای امتیاز بیشتری است. نتایج مدل کوبالیکوا نشان می دهد منطقه توریستی قره یتاق با مقدار 78/11 بیشترین امتیاز را نسبت به سایر مناطق به خود اختصاص داده است. بر اساس نتایج حاصله در مناطق مورد مطالعاتی توسعه مدیریت فرآیندی سیستماتیک و دقیقی است که با استفاده از ظرفیت داخلی و کارکنان موجود سازمان، مدیران و رهبران موثر، توسعه پیدا می کنند. برنامه هایی که مدیران را توسعه می دهند، در جهت رفع شکاف های مهارتی و در سطح شخصی برای مدیران جدید و آینده راهگشا هستند. بنابراین نتیجه گیری می شود منطقه ژئومورفولوژیک قره یتاق توانمندی بالایی برای جذب گردشگر دارد. در نهایت پیشنهاد می گردد در مطالعات آتی برای ارزیابی مناطق ژئوتوریستی از مدل های جدیدی استفاده گردد.