واکاوی تجارب زیسته تحصیلی دانشجویان با آسیب بینایی دانشگاه تهران: مطالعه پدیدارشناسانه

هدف پژوهش حاضر بررسی تجربه زیسته تحصیلی دانشجویان با آسیب بینایی دانشگاه تهران بود. در این مطالعه از روش کیفی پدیدارشناسی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانشجویان با آسیب بینایی شاغل به تحصیل در مقاطع مختلف دانشگاه تهران در سال 1402 تشکیل داده اند. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری گلوله برفی و هدفمند استفاده شد. نمونه گیری تا مرحله اشباع نظری یافته ها ادامه یافت و در مجموع با 18 نفر (8 مرد و 10 زن) از دانشجویان با آسیب بینایی که اعلام رضایت و آمادگی نمودند، مصاحبه نیمه ساختاریافته صورت گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از روش کلایزی استفاده شد. تجزیه و تحلیل یافته ها در خصوص تجربه زیسته تحصیلی دانشجویان با آسیب بینایی دانشگاه تهران، منجر به تولید 438 کد شد که با تحلیل آنها، 7 مضمون اصلی و 44 مضمون فرعی استخراج شد. مضامین اصلی شامل جامعه، آموزش و یادگیری، مشکلات و محدودیت ها، دانشگاه، خانواده، ویژگی های فردی و نگاه به آینده بود. نتایج بررسی نشان داد پدیده آسیب بینایی در محیط های آموزشی نیازمند شناخت بهینه در ابعاد مورد نظر این افراد است و کمک های از پیش تعیین شده بدون توجه به اداراک این افراد می تواند باعث تجربه احساسات منفی از سوی آنها باشد. و عملکرد آموزشی و تحصیلی این افراد را تحت الشعاع قرار دهد.