رابطه سبک تصمیم گیری و انطباق اجتماعی در سالمندان بازنشسته: نقش میانجی معنویت

در دوران سالمندی و بالاخص بعد از دوران بازنشستگی، توانایی سازگاری به یکی از مهم ترین چالش ها تبدیل می شود که بررسی عوامل و ابعاد مرتبط با آن حائز اهمیت است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی سبک های تصمیم گیری و انطباق اجتماعی با میانجی گری معنویت در بازنشستگان مرد شهر رامشیر انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل مردان بازنشسته بالای 60 سال شهر رامشیر در سال 1402 بودند که 200 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری در دسترس با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ابزار گردآوری شامل پرسش نامه های انطباق اجتماعی بوسک و همکارانش، سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس و معنویت هال و ادواردز بود. جهت تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار spss-22 و  Smart-PLSنسخه 3.2.8 استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که رابطه سبک تصمیم گیری و انطباق اجتماعی معنادار است. همچنین رابطه معنویت و سبک تصمیم گیری معنادار بود. همچنین نتایج پژوهش نشان داد معنویت نقش میانجی را در رابطه بین سبک های تصمیم گیری و انطباق اجتماعی دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به متخصصان و مشاوران حوزه سالمندی توصیه می شود برای حل معضلات عدم سازگاری دوران سالمندی، بر سبک های تصمیم گیری تمرکز نمایند و با توجه به قابل تغییر بودن آن، به آموزش و مداخله در حوزه تغییر سبک ها بپردازند. همچنین تاکید بر معنا درمانی و انجام فعالیت های معنوی می تواند در افزایش سازگاری و انطباق موثر واقع شود.