ارائه شاخص جدید عملکرد نسبی وزنی برای بررسی تاثیر سیستم جداسازی پایه بر رفتار لرزه ای سازه ها

یکی از روش های جلوگیری از انتقال مستقیم نیروی زلزله از زمین به سازه، جداسازی لرزه ای است. درواقع در جداسازی لرزه ای، هدف اصلی کاهش مقدار شتاب ها و نیروهایی است که در اثر زلزله به سازه منتقل می شود. این هدف با نصب سازه بر روی لایه های جداکننده که انعطاف پذیری افقی زیادی دارند انجام می گیرد. به این ترتیب هنگام زلزله که زمین زیر سازه به شدت ارتعاش می کند، حرکات چندانی به سازه منتقل نمی شود. در این پژوهش به ارائه یک شاخص جدید جهت مقایسه عملکرد سیستم جداسازی پایه پرداخته شده است که می تواند باعث طراحی سیستم جداسازی پایه با عملکرد بهتر برای سازه گردد. با استفاده از این شاخص به نام عملکرد نسبی وزنی (WRPI)، می توان عملکرد سازه و سیستم جداسازی پایه را علاوه بر درنظرگرفتن مقدار انرژی کرنشی جذب شده در سازه و جداساز، برای مقدار شتاب ماکزیمم و جابه جایی ایجاد شده در سازه و جداساز نیز مقایسه و طراحی کرد. جهت بررسی کارایی شاخص پیشنهادی و مقایسه با شاخص های پیشین، یک قاب خمشی فولادی شش طبقه با و بدون جداساز مورد مطالعه قرار گرفت. به صورت کلی شاخص WRPI نسبت به شاخص های مورد استفاده پیشین، دارای کارایی و عملکرد بهتری به ویژه در سازه های حساس به شتاب و تغییر شکل های بین طبقه ای می باشد.