مقایسه تاثیر درمان هیجان مدار و طرحوارهدرمانی بر الکسیتیمیا و اضطراب مرگ پرستاران بخش مراقبت های ویژه

پرستاران بخش مراقبت های ویژه به دلیل مواجهه مداوم با شرایط پیچیده و استرس زا، در معرض تجربه اختلالات روان شناختی متعددی از جمله الکسیتیمیا و اضطراب مرگ قرار دارند. از این رو پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی بر الکسیتیمیا و اضطراب مرگ پرستاران بخش مراقبت های ویژه انجام گرفت.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش حاضر پرستاران بیمارستان امام حسین(ع) شهرستان شاهرود مشغول به کار در بخش مراقبت های ویژه در سال 1403 بودند. از این میان تعداد 45 پرستار به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه طرحواره درمانی، هیجان مدار و شاهد جایگزین شدند. گروه های مداخله   درمان را طی هشت جلسه به صورت هفتگی، دریافت نمودند و گروه شاهد نیز هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. از پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو- (AST) و اضطراب مرگ تمپلر (DAS) برای جمع آوری داده ها استفاده شد.  تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهش با نرم افزار SPSS-27 و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره صورت گرفت.

داده ها نشان داد ناگویی هیجانی در درمان هیجان مدار(01/0, p<17/91=F) و طرحواره درمانی (01/0, p<08/24=F) کاهش معناداری داشته است. اضطراب مرگ نیز در درمان هیجان مدار (01/0, p<42/128=F) و طرحواره درمانی(01/0, p<34/70=F) بهبودی معناداری داشته است. از مقایسه دو روش درمان نیز می توان نتیجه گرفت که درمان هیجان مدار نسبت به طرحواره درمانی بر کاهش ناگویی هیجانی پرستاران بخش مراقبت های ویژه اثربخشی بیشتری داشته است (001/0>P) و درمورد اضطراب مرگ تفاوت معناداری بین دوگروه مشاهده نشد (001/0<P).

با توجه به اثر بخشی درمان هیجان مدار نسبت به طرحواره درمانی می توان نتیجه گرفت که در درمان ناگویی هیجانی پرستاران بخش مراقبت های ویژه درمان هیجان مدار به عنوان درمانی با تاثیر بالاتر می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.