مدل یابی روابط ساختاری رفتار دلبستگی زناشویی و رابطه مادر-کودک: نقش میانجی خودخاموشی

کیفیت روابط والدین به خصوص رابطه مادر-کودک نقش تعیین کننده ای در شکل گیری شخصیت و عملکرد اجتماعی و شناختی و نیز بهداشت روان کودک در آینده دارد . هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط ساختاری رفتار دلبستگی زناشویی و رابطه مادر-کودک با نقش میانجی خودخاموشی در میان مادران بود. 

روش پژوهش:

 روش پژوهش از نوع همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) بود. بدین، منظور 255 نفر از مادران متاهل دارای فرزند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های ارزیابی رابطه مادر-کودک (MCRE)، رفتار دلبستگی زناشویی (BARE) و خودخاموشی (STSS) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و لیزرل نسخه 8.8 انجام گرفت.

نتایج نشان داد که بین رفتار دلبستگی زناشویی و خودخاموشی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (33/0-r=). همچنین بین تمامی مولفه های خودخاموشی با مولفه پذیرش فرزند رابطه منفی (30/0-r=)، و بین رفتار دلبستگی زناشویی با یکی از مولفه های رابطه مادر-کودک یعنی پذیرش فرزند رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (20/0r=). همچنین، نقش میانجی خودخاموشی در رابطه بین رفتار دلبستگی زناشویی و رابطه مادر-کودک نیز مورد تایید قرار گرفت و باتوجه به شاخص ها مدل از نظر برازش مطلوب بود.

یافته های پژوهش نشان داد که خودخاموشی در رابطه بین رفتار دلبستگی زناشویی و رابطه مادر- کودک نقش میانجی ایفا می-کند. رفتارهای دلبستگی زناشویی شامل رفتارهای در درسترس بودن، پاسخگو بودن و مشغولیت در رابطه با اثر بر حسی که مادران از خود دارند بر کیفیت رابطه آنها با کودک تاثیر می گذارد.