مطالعه مقایسه ای کیفیت هوای استان همدان قبل، حین و بعد از پاندمی کووید -19

استان همدان با 20000 کیلومتر مربع مساحت و جمعیت 1700000 نفر در غرب ایران واقع شده است. شروع کووید-19 و توقف تجمعات عمومی بر کیفیت هوا تاثیر گذاشت. این مطالعه با هدف بررسی کیفیت هوای استان همدان طی دو سال قبل از شیوع کووید-19، دوره شیوع و پس از آن انجام شد.

این پژوهش با رعایت استانداردهای اخلاقی انجام شد. داده های کیفی هوای روزانه از پنج ایستگاه پایش استخراج شد. پس از اعتبارسنجی، داده ها طی سه دوره فوق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج توصیفی به صورت میانگین و انحراف معیار ارائه شد و پارامترها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون Post Hoc Bonferroni ارزیابی شدند.

در دوران کووید-19، میانگین غلظت CO2، O3 و PM10 نسبت به قبل از کووید-19کاهش یافت، در حالی که غلظت PM2.5، SO2 و CO افزایش یافت. پس از کووید-19میانگین غلظت NO2، O3 و SO2 در مقایسه با دوره کووید-19 کاهش یافت، اما غلظت PM10 و CO افزایش یافت و PM2.5  میانگین ثابتی را حفظ کرد. همچنین مشخص شد که بیشترین میانگین غلظت NO2 و O3 در تابستان، CO در پاییز و SO2 در زمستان رخ داده است.

قرنطینه اجباری در دوره کووید-19 بر کیفیت هوای استان تاثیر گذاشته است. ممنوعیت سوخت مازوت در نیروگاه ها و واحدهای صنعتی پس از کووید-19 نیز به طور قابل توجهی بر کیفیت هوا تاثیر گذاشت. بنابراین کنترل ترافیک و ممنوعیت همزمان سوخت مازوت برای بهبود کیفیت هوای این استان توصیه می شود.