عوامل خطر بروز رتینوپاتی دیابتی در مراجعین به مرکز چشم بوعلی سینای قزوین

یکی از عوارض شبکی های دیابت کاهش و از بین رفتن بینایی است.
مطالعه به منظور تعیین عوامل خطر بروز رتینوپاتی دیابتی در مراجعین به مرکز چشم بوعلی سینای قزوین انجام شد.
مواد و روش‎ها: این مطالعه تحلیلی بر روی 188 چشم بیماران دیابتی نوع اول و دوم (94 نفر) که در سال 1379 و بهار 1380 بدون سابقه قبلی به مرکز بوعلی سینای قزوین مراجعه کرده بودند، انجام شد. معاینه کامل چشم و فوندوسکوپی به روش مستقیم- غیرمستقیم عدسی90 انجام و خصوصیات بیماران از لحاظ عوامل خطر در برگه اطلاعاتی ثبت شد. داده ها با آزمون‎های آماری مجذور کای، فیشر و نسبت odd''s تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: از 94 بیمار، 24 نفر دیابت نوع اول (نوع جوانان) و 70 نفر دیابت نوع دوم (بالغین) داشتند. 57 نفر زن و 37 نفر مرد بودند. 19 بیمار مرد (%4/51) و 30 بیمار زن (%6/52) تغییرات رتینوپاتی داشتند (OR=0.95). مدت ابتلا در افراد دارای رتینوپاتی 27/109 ماه و در افراد غیر مبتلا 96/53 ماه بود (0.0001=p). میانگین سن بیماران مبتلا به رتینوپاتی 14.17±62.8 سال و بیماران غیرمبتلا12.9±47.31 سال بود. میانگین قند ناشتا در بیماران مبتلا به رتینوپاتی 43/280 میلی‎گرم و در بیماران غیرمبتلا 84/156 میلی‎گرم بود. شیوع رتینوپاتی در بیماران %1/51 (49 بیمار) بودکه از این تعداد %3/65 تغییرات غیرپرولیفراتیو و %7/34 تغییرات پرولیفراتیو داشتند.
نتیجه گیری: مهم‎ترین عامل ایجاد رتینوپاتی افزایش مدت ابتلا به دیابت، سن بیمار و قند خون بالاست. لذا همکاری متخصصین داخلی جهت معرفی بیماران دیابتی بیش‎تر احساس می‎شود.