اثر همودینامیک تیوپنتون و میدازولام هنگام القای بیهوشی در بیماران عروق کرونر

القای بیهوشی در بیماران قلبی به علت شرایط بیمار و نیز اثرات قلبی - عروقی داروهای هوش بر خطر بیشتری داشته و حفظ ثبات همودینامیک در این بیماران اهمیت خاصی دارد. به نظر می رسد داروی میدازولام ثبات قلبی - عروقی مناسبی را هنگام القای بیهوشی فراهم می کند. این مطالعه به منظور مقایسه اثر همودینامیک میدازولام با داروی هوش بر وریدی تیوپنتون در بیماران قلبی انجام شد.
تعداد 60 بیماری که عمل بای پس عروق کرونر داشتند و در کلاس 2 و 3 (ASA) بیهوشی بودند به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. در هر گروه، پیش مداوا با داروها و دوزهای یکسان انجام گرفت. سپس در گروه اول تیوپنتون با دوز 5 mg/kg و در گروه دوم میدازولام با دوز 0.25 mg/kg به همراه ساکسینیل کولین (1.5 mg/kg) تجویز و آن گاه لوله گذاری داخل نای انجام شد. ضربان قلب و فشار خون شریانی بیماران در زمان های قبل (پایه) و پس از القای بیهوشی و بلافاصله پس از لوله گذاری 5،3 و 8 دقیقه پس از لوله گذاری اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که تجویز هر دو دارو هنگام القای بیهوشی موجب کاهش فشار خون و تغییر مختصر سرعت ضربان قلب شد. همچنین در زمان لارنگوسکپی و لوله گذاری، فشار خون و ضربان قلب در هر دو گروه افزایش یافت که این تغییرات در گروه میدازولام اندکی کمتر بود.
یافته های فوق نشان می دهد که میدازولام اثرات همودینامیکی مشابه تیوپنتون دارد. میدازولام بنزودیازپین کوتاه اثر، حلال در آب و بدون درد است و التهاب زایی وریدی و شروع اثر نسبتا سریعی دارد و می توان آن را در بیمارانی که منع مصرف تیوپنتون دارند، جایگزین نمود.