بررسی اثرات اینترفرون بتا یک a در اسکروز متعدد عود کننده - بهبود یابنده

بیش از یک دهه از معرفی اینترفرون بتا یک a به عنوان یکی از درمان های مولتیپل اسکلروزیس به جهان پزشکی می گذرد و اگر چه اثر بخشی آنها به اثبات رسیده است اما از آنجایی که هنوز در مورد جنبه های پاتوفیزیولوژیک این بیماری ابهاماتی وجود دارد شاید این خصوصیات در بیماران کشور ما متفاوت باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی این درمان در مورد بیماران نیز به بوته آزمایش گذاشته شود.
این مطالعه توصیفی در سال 82-1381 در درمانگاه اعصاب بیمارستان شهید مطهری شهر ارومیه انجام شد. تعداد 29 بیمار با تشخیص قطعی مولتیپل اسکلروزیس مورد مطالعه قرار گرفتند. اینترفرون به صورت عضلانی به میزان 30 میکروگرم هفته ای یکبار تزریق گردید. تعداد دفعات عود بیماری قبل از درمان و یکسال پس از درمان مقایسه شد. میزان ناتوانی بیمار بر اساس معیارهای EDSS و FS تعیین گردید. مشخصات فردی، عوارض، تعداد عود بیماری قبل و بعد از درمان در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده توسط آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
69% بیمارن مرد و 31% زن بوده اند. میانگین سن شروع بیماری 26.93 سال و میانگین مدت بیماری 5.13 سال بوده است. میانگین عود بیماری قبل از درمان 1.79 و پس از آن 0.74 بود که اختلاف این دو معنی دار می باشد (P<0.05). میانگین EDSS بیماران در ماه های صفر، 3، 6، 9 و 12 کاهش معنی داری داشته است (P<0.05). شایعترین عارضه جانبی دارو سندرم شبیه به آنفولانزا با شیوع 27.5% بوده است. در یک مورد به علت پیشرفت بیماری به شکل پیشرونده ثانویه درمان قطع شده است.
یافته های این مطالعه از نظر اپیدمیولوژیک مثل سن و جنس مشابه مطالعات دیگر می باشد. آزمون های آماری نشان دهنده تاثیر اینترفرون در کاهش ناتوانی بیماران و همچنین کاهش تعداد دفعات عود بیماری می باشد. اما میزان تاثیر آن در مرد و زن اختلافی نشان نمی دهد. بنابراین در این مطالعه که بر روی بیماران کشور ما انجام شده است تاثیرات مفید اینترفرون b بر روی بیماران مولتیل اسکلروزیس ثابت شده است.