مقایسه اثر محلول ترتینوئین موضعی 05/0% با کرم فنی توئین 1% در ترمیم زخمهای مزمن

زخم های مزمن با اتیولوژی های مختلف یکی از مشکلات درمانی برای بیماران و دست اندرکاران درمانی می باشد. با توجه به اثرات مطلوبی که رتنیوئیدها در مراحل مختلف روند ترمیم زخم دارند. این مطالعه با هدف بررسی اثر محلول موضعی ترتی نوئین 0.05% در مقایسه با کرم فنی توئین یک درصد که اثرات آن در مطالعات بسیاری در درمان موضعی زخم ها، تایید شده است انجام گردید.
بررسی این مطالعه کارآزمایی بالینی مورد شاهدی در سال 82-1381 در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام گردید. تعداد 30 بیمار که دارای 37 زخم بودند به روش تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند که 15 بیمار با 19 زخم تحت درمان با کرم فنی توئین 1% و 15 بیمار با 18 زخم تحت درمان با محلول ترتینوئین موضعی 0.05% قرار گرفتند و به مدت 6 هفته از لحاظ معیارهای بالینی بهبود (اندازه عمق، میزان ترشح و درد زخم) در ویزیت های هفتگی پیگیری شدند. مشخصات فردی، نوع زخم و درمان و سابقه بیماری، مدت پیگیری در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل آماری بر اساس آزمون کای اسکوئر با قبول سطح معنی دار P<0.05 انجام شد.
در پایان دوره درمان، در گروه فنی توئین به طور متوسط 42.6±44.9 درصد و در گروه ترتینوئین 44.7±43.4 درصد از وسعت زخم ها کاسته شده بود. همچنین در این زمان عمق زخم ها کاهش یافته و در گروه فنی توئین 55.6 درصد و در گروه ترتینوئین 26.3 درصد عمق زخم ها در حد دوم سطحی رسیده بود. در گروه فنی توئین قبل از شروع درمان 55.6 درصد زخم ها بدون درد بودند که پس از طی دوره درمان 100 درصد موارد بدون درد شدند. در حالی که گروه ترتینوئین قبل درمان 78.9 درصد موارد بدون درد بودند که این رقم با درمان به 84.2 درصد موارد افزایش نشان داد. از نظر میزان ترشح زخم نیز درصد زخم های بدون ترشح در گروه فنی توئین از 33.3 درصد به 55.6 درصد و در گروه ترتینوئین از 26.3 درصد به 68.4 درصد افزایش یافت.
طبق نتایج به دست آمده، ترتینوئین هم می تواند همچون فنی توئین به عنوان درمان موضعی مناسب برای اولسرهای مزمن به کار رود.