بررسی مقایسه ای ال - کارنیتین آزاد سرم در زنان مبتلا به دیابت نوع دو با و بدون عوارض مزمن: یک مطالعه - شاهدی

نظر به نقش اساسی کارنیتین در متابولیسم اسیدهای چرب و گلوکز و با توجه به تاثیر هیپرگلیسمی و هیپرلیپیدمی در بروز عوارض مزمن دیابت (شامل آترواسکلروز، نفروپاتی، نوروپاتی و رتینوپاتی)، مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح سرمی کارنیتین آزاد سرم در زنان دیابتیک مبتلا به عوارض مزمن در مقایسه با زنان دیابتی فاقد عوارض، صورت گرفت.
در این مطالعه سطوح کارنیتین آزاد، گلوکز و لیپیدهای سرم در دو گروه زنان دیابتی دارای عوارض مزمن (گروه مورد) بدون عوارض مزمن (گروه شاهد) مورد ارزیابی قرار گرفتند. اندازه گیری سطح کارنیتین با استفاده از کیت آنزیماتیک و توسط اسپکتروفتومتر uv/vis، انجام شد.
میانگین و خطای معیار غلظت ال – کارنیتین آزاد سرم در گروه مورد پایین تر از گروه شاهد (به ترتیب 41.76±2.85 و 53.89±3.55 میکرومول در لیتر) بود که بر اساس آزمون تی مستقل این تفاوت از نظر آماری معنادار برآورد گردید (P<0.001).
اگر چه میزان کارنیتین آزاد سرم در دو گروه در محدوده طبیعی بود و کمبود کارنیتین در دو گروه دیده نشد، پایین تر بودن میزان کارنیتین آزاد سرم در گروه مبتلا به عوارض مزمن دیابت در مقایسه با گروه بدون عوارض را می توان ناشی از تاثیر احتمالی افزایش اسیلاسیون کارنیتین، افزایش دفع ادراری اسیل کارنیتین و کاهش باز جذب کلیوی آن دانست. با توجه به این امر احتمالا در بیماران دیابتی و خصوصا مبتلایان به عوارض مزمن دیابت نیاز به کارنیتین افزایش می یابد؛ بنابراین مکمل یاری با ال – کارنیتین در بیماران دیابتی ممکن است مفید واقع شود.