بررسی اختلالات رفلکس H در آسیب های عصب سیاتیک بدنبال تزریق در باسن

بررسی رفلکس H در مواردی که مشکوک به ضایعات عصب سیاتیک هستیم بسیار مفید است و حتی می تواند اطلاعات دقیقتری نسبت به سرعت هدایت عصبی فراهم آورد.
طی یک مطالعه مقطعی توصیفی، 15 بیمار در دسترس که به دلیل فلج اندام تحتانی پس از تزریق در ناحیه باسن طی چهار سال مراجعه نموده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. از نظر تاریخچه ابتلا به بیماری های روماتیسمی، دیابت و کمردرد و درد انتشاری به اندام تحتانی مورد سوال و معاینه قرار گرفتند. پس از انجام آزمایشات شمارش گلبولی، سرعت رسوب گلبول های قرمز، قند خون ناشتا و بررسی کمری، چنانچه علت دیگری به جز تزریق برای ضعف اندام تحتانی آن یافت نمی گردید در مطالعه وارد می شد. در پایان هفته سوم پس از تزریق عضلانی، سرعت هدایت عصب تیبیال و پرونئال عمقی و رفلکس H از هر دو پا و الکترومیوگرافی از عضلات درشت نی قدامی و خلفی و دو قلوی ساق پا و سرینی بزرگ و عضلات پارااسپینال کمری در ناحیه L 5+4، S1 به عمل آمد. چنانچه فعالیت خود به خودی در عضلات سرینی و پارااسپینال به نفع تشخیص بیماری ها و رادیکولوپاتی کمری وجود داشت، آن بیمار از روند تحقیق کنار گذاشته می شد.
سرعت عصب پرونئال عمقی در 11 بیمار و در عصب تیبیال در 3 بیمار کمتر از 40 متر در ثانیه رسیده بود و اختلال در ثبت و تاخیر رفلکس H در 7 بیمار مشهود بود.
اختلال رفلکس H علامتی حساس تر از کاهش سرعت هدایت عصب تیبیال عمقی در ضایعات عصب سیاتیک به دنبال تزریق در باسن می باشد.