تاثیر ژل کلاژن بر روی رژنراسیون عصب سیاتیک در لوله پلی وینیلیدین فلوراید (مطالعه فانکشنال و هیستولوژی)

محدودیت دسترسی به محل های دهنده مناسب برای پیوند عصب، ضرورت تحقیق جهت یافتن جانشین مناسب برای پیوند عصب را توجیه می کند. هدف از این تحقیق مطالعه اثر مجرای پیزوالکتریک و ژل کلاژن بر روی رژنراسیون عصب بود.
این تحقیق یک مطالعه تجربی است که از 48 سر موش صحرایی نر (200-250 gr) استفاده شد. پس از قطع عصب سیاتیک، 1سانتی متر از عصب برداشته شد و شکاف حاصله توسط یکی از 4 روش زیر ترمیم شد (مجرای پلی وینیلیدین فلوراید یا PVDF با ژل کلاژن، اتوگرافت، شم و کنترل). همه حیوانات در روزهای 60،49،35،21،7 و 90بعد از جراحی توسط تست های حسی، شاخص فعالیت عصب سیاتیک (SFI) و در نودمین روز به وسیله الکتروفیزیولوژی ارزیابی شدند. عصب سیاتیک در پایان هفته چهارم و دوازدهم به وسیله میکروسکوپ نوری والکترونی مورد مطالعه قرار گرفت.
نود روز پس از جراحی، اختلاف معنی داری از لحاظ حسی در گروه های آزمایش مشاهده نشد.
میانگین SFI در هفته نهم در گروه اتوگرافت نسبت به گروه ژل کلاژن PVDF+ افزایش معنی داری داشت. (P<0.01)اختلاف میانگین سرعت هدایت عصب حرکتی در گروه های آزمایش از لحاظ آماری معنی دار نبود. در پایان هفته چهارم پس از ترمیم، بافت عصب تشکیل شده داخل مجرای PVDF به شکل گرد بود و تعداد آکسون های میلین دار در گروه اتوگرافت به طور معنی داری بیشتر از گروه ژل کلاژن PVDF+ بود(P<0.001) در پایان هفته دوازدهم پس از ترمیم، میانگین تعداد آکسون های میلین دار در گروه ژل کلاژن PVDF+ نسبت به گروه اتوگرافت کمتر بود (P<0.01) این مطالعه پیشنهاد می کند که با توجه به اثرات مثبت ژل کلاژن همراه با مجرای PVDF بر روی ترمیم عصب، استفاده از مجرایPVDF ممکن است جهت ترمیم ضایعات عصب محیطی مفید باشد.