افزایش نرخ تکثیر چغندرقند در شرایط این ویترو با استفاده از بیوراکتور تناوبی

ریزازدیادی در سطح وسیع یا در حد تجاری عل رغم دارا بودن مزایای فراوان نسبت به روش های کلاسیک تکثیر با مشکلات متعددی از جمله هزینه های بالای تولید همراه است. کاربرد بیوراکتورهای گیاهی در ریزازدیادی گیاهان می تواند این هزینه ها را کاهش داده و آنرا از نظر اقتصادی توجیه پذیر نماید. بر این اساس، هدف از اجرای این تحقیق بررسی امکان استفاده از بیوراکتور در ریزازدیادی چغندرقند و بهینه سازی کشت بافت آن بود. ابتدا با استفاده از یک پمپ هواساز، زمان سنج، فیلترهای یکبار مصرف 0.2 میکرون و شلنگ های قابل اتوکلاو، بیوراکتور تناوبی ساده ساخته شد. گیاهچه های حاصل از کشت بذر در شرایط درون شیشه در بیوراکتور کشت گردیدند. محیط غذایی پایه MS حاوی 1.5 میلی گرم در لیتر BAP، 0.2 میلی گرم در لیترNAA، 0.5 میلی گرم در لیترGA3 و 3 درصد ساکارز به صورت مایع برای تکثیر در بیوراکتور مورد استفاده قرار گرفت و تغذیه تناوبی ریز نمونه ها در هر 6 ساعت به مدت 10 دقیقه بر قرار گردید. برای القا ریشه زایی در بیوراکتور، محیط کشت پایه MS با 3 میلی گرم در لیترIBA بدون دستکاری سیستم به کار برده شد. مقایسه نرخ تکثیر در مرحله پر آوری شاخه در بیوراکتور و ظروف 100 میلی لیتری با چهار تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که تکثیر در بیوراکتور از حیث تعداد شاخه، وزن تر، وزن خشک، وزن تک شاخه و نرخ تکثیر در مقایسه با ظروف ثابت 100 میلی لیتری تفاوت معنی داری دارد اما درصد ریشه زایی در تیمار اعمال شده بسیار پایین بوده و نیاز به مطالعه بیشتر جهت القا مطلوب ریشه زایی در بیوراکتور دارد.