بررسی مزیت نسبی معادن در حال بهره برداری طلای ایران با استفاده از روش هزینه منابع داخلی

یکی از عوامل مهم برای برنامه ریزی اقتصادی یک کشور در حال توسعه مانند ایران، داشتن اطلاعات از مزیتهای نسبی مواد معدنی در امر تولید و صادرات است. آگاهی از مزیتهای نسبی در بخش تجارت خارجی به منظور گسترش صادرات غیر نفتی و کاهش وابستگی به اقتصاد تک محصولی نفت، از ضرورتهای برنامه ریزی کشور است. اهمیت طلا به عنوان یک منبع ثروت و همچنین نقش کنترلی آن در سامانه پولی جهان، دو عامل به عنوان نیروی محرکه اصلی در اکتشاف، استخراج و تولید طلا مطرح می باشند. طلا امروزه به عنوان اصلی ترین مبنای مبادلات تجاری در آمده و در بین ملل صنعتی جهان، به صورت پشتوانه رسمی یا غیر رسمی برای پول مطرح است و بانکهای مرکزی آن را به عنوان ذخیره پولی نگهداری می کنند. سهم زیادی از افزایش سرمایه گذاری در زمینه مواد معدنی فلزی در جهان، در چند سال گذشته، مربوط به فلز طلا بوده است. در این مقاله به کمک روش هزینه منابع داخلی (DRC) که یکی از روش های محاسبه مزیت نسبی به شمار می آید، وجود یا عدم وجود مزیت نسبی در تولید و صادرات طلا به خارج از کشور مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. سپس دقت نتایج به دست آمده از این روش با استفاده از شاخصهای استاندارد جهانی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در نهایت، با استفاده از این روش و بررسی شرایط بازار بین المللی و نیاز داخلی تعیین می گردد که آیا اولویت با بهره برداری هر چه بیشتر از این ذخایر و صادرات آنها بوده و یا اینکه بهتر است که به واردات توجه شده و ذخایر را برای آینده حفظ نمود.