مقایسه میزان اثربخشی رژیمهای درمانی موضعی و سیستمیک در ناقلین مقاوم استافیلوکوک طلایی به متی سیلین (MRSA)

ناقلین بیمارستانی (شاغلین، کارکنان استافیلوکوک طلایی مقاوم به متی سیلین (MRSA) نقش مهم و ویژه ای در انتقال این میکروب به بیماران بستری در بیمارستان دارند و در نتیجه عفونتهای بیمارستانی مختلفی از قبیل عفونت زخم، عفونت کاتتر، باکتریمی، عفونت نافی نوزادان و غیره را ایجاد می کنند که با مرگ و میر و عوارض بالایی همراه بوده و ضررهای اقتصادی، بهداشتی فراوانی را بر جامعه تحمیل می کنند. برای درمان و ریشه کنی عفونت در این ناقلین روش های مختلفی پیشنهاد شده است که بر اساس شرایط اپیدمیولوژیکی، منطقه ای و تخصص بیمارستانی و با نتایج مختلف همراه بوده و در برخی موارد با مقاومت های میکروبی نیز همراه بوده اند.
این مطالعه (کارآزمایی بالینی شاهد – موردی) با هدف ارایه روش درمانی موثر با توجه به شرایط اقلیمی – اپیدمیولوژیکی عفونت بیمارستانی کشورمان صورت گرفت. 76 ناقل بیمارستانی MRSA از تاریخ 82.10.1 لغایت 82.12.28 در مرکز آموزشی – درمانی رازی وابسته به دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در 5 گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. یک گروه به عنوان شاهد تحت درمان با وازلین (پلاسبو) و چهار گروه دیگر به عنوان مورد به ترتیب (تحت درمان با پماد موپیروسین %2 و ژل وانکومایسن %2 موضعی دوبار در روز و] کوتریموکسازول (هر 12 ساعت دو قرص بزرگسال) + ریفامپین (600 میلی گرم)[خوراکی به مدت یک هفته قرار گرفتند.
نتایج این بررسی در درمان ناقلین بینی MRSA به درمان موضعی داخل بینی با پماد موپیروین و یا ژل وانکومایسین به ترتیب با اثر بخشی 93 درصد و 86 درصد بوده است که از نظر آماری اختلاف معنی داری با هم ندشتند (p>0.05). و رژیم های درمانی خورکی (گلوکزاسیلین + ریفامپین) و (کوتریموکسازول + ریفامپین) صد درصد باعث حذف MRSA در ناقلین شد.
بحث: این مطالعه نشان داد که برای حذف استافیلوکوک از بینی ناقلینی بیمارستانی از موپیروسین موضعی و یا وانکومایسین موضعی می تواند استفاده کرد. در مواقعی که این کار جواب ندهد یا با حساسیت شدید همراه باشد از رژیم های خوراکی حاوی ریفامپین بهمراه کلوگزاسیلینی یا کوتریموکسازول می توان استفاده کرد.