روش های فیزیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک در ارزیابی کاهش شنوایی غیر عضوی

کاهش شنوایی غیر عضوی یک از مشکلات مطرح در بررسی های پزشکی قانونی آسیب شنوایی است. روش های فیزیولوژیک و الکتروفیزیولوژیک نقش مهمی در کشف کاهش شنوایی کاذب، تایید اودیوگرام و تخمین آستانه های واقعی در افراد مشکوک به تمارض دارند.
بحث: با مرور نشریات اودیولوژیک و مقالات منتشره در مدلاین، محاسن و معایب روش های عینی (ابژکتیو) اودیولوژیک که در ارزیابی کاهش شنوایی برای اهداف پزشکی قانونی به کار می رود بررسی شد.
تیمپانومتری، رفلکس صوتی و گسیل های صوتی گوش اطلاعات کیفی ارزشمندی در مورد آستانه شنوایی واقعی فراهم می کنند در حال حاضر پاسخ برانگیخته ساقه مغز با محرک کلیک عمومی ترین روش الکتروفیزیولوژیک مورد استفاده در جهان برای ارزیابی های پزشکی قانونی کم شنوایی محسوب می شود، هر چند که آستانه آن را نمی توان با آستانه تونهای خالص مقایسه نمود. برای پی بردن به وجود کاهش شنوایی تمارضی یا بدست آوردن اطلاعات کمی از آستانه واقعی یک فرد مشکوک به کاهش شنوایی کاذب می توان از روش های دارای ویژگی فرکانسی نظیر ALLR و ASSR استفاده کرد.
روش ASSR با داشتن ویژگی فرکانسی و عینیت مطلوب، تاثیر ناپذیری از جنسیت، مقاومت در برای سطح هوشیاری و همبستگی نزدیک با آستانه های رفتاری، از این توانمندی برخوردار است که در آینده به عنوان روش انتخابی برای تخمین آستانه شنوایی افراد سخت آزمون همچون افراد دارای کاهش شنوایی کاذب به کار گرفته شود.