تاثیر شوری بر جدایه های Verticillium dahliae و اثر آن بر میزان بیماری پژمردگی ورتیسیلیون زیتون در باغهای استان گلستان

بررسی عکس العمل جدایه های V.dahliae در مقابل تغییرات شوری در محیط آب آگار نشان داد که حساسیت جدایه ها در مقابل دامنه شوری مورد مطالعه (0-40 گرم در لیتر) متفاوت بوده و جدایه های مربوط به خاک هایی باEC بالاتر تحمل بیشتری نسبت به شوری داشتند (P<0.05). تغییر حساسیت جدایه های حساس V.dahliae نسبت به شوری با انتقال پی در پی بر روی محیط واجد و فاقد NaCl نشان داد که پس از یازده بار، جدایه هایی با تحمل بیشتر به وجود می آیند و بیانگر احتمال سازگاری سریع جدایه های بیمارگر با تغییرات شوری در محیط می باشد. به منظور بررسی ارتباط بین جمیعتVerticillium dahliae در خاک و هدایت الکتریکی خاک بر میزان پژمردگی ورتیسیلیومی زیتون در 44 باغ از استان گلستان، میزان بیماری بر اساس شاخص 0-5 در تعداد درختان آلوده به ازای کل درختان یادداشت برداری گردید. در این بررسی هدایت الکتریکی خاک و میزان جمیعت بیمارگر در خاک (به روش گذراندن محلول خاک از صافی و کشت در محیط الکل آب آگار) تعیین شد. نتایج آزمایش نشان داد که میزان بیماری در محدوده 0.2 و 6.2 درصد و جمعیت V.dahliae بین 6 و 33 پروپاگال به ازای گرم خاک خشک و هدایت الکتریکی بین 2.5 الی 12 میلی موس/سانتی متر متغیر است. بر این اساس میزان همبستگی و رابطه تابعی سه متغیر، میزان بیماری (y)، هدایت الکتریکی (Ec) و تراکم قارچ در خاک (Ms) مدل Y=0.0247 – 0.28 Ec+0.163 MS با R2=0.66 برازش گردید. همبستگی های بالای جملات برای EC و MS به ترتیب -0.423 و 0.766 برآورد شد که ارتباط معکوس و مستقیم فاکتورهای مورد مطالعه را با میزان بیماری در باغ ها نشان می دهد.