تاثیر کلرور جیوه بر اندازه اقطار داخل بطنی و قطر نخاع در جنین های موش صحرایی

کلرور جیوه به صورت پودر سفید رنگ کریستالی و سمی می باشد که از طریق مجرای معده ای روده ای و پوست جذب شده و از طریق کلیه دفع می شود. مسمومیت مزمن با آن سبب اختلالات حسی و حرکتی، اختلال در رفتار و عاطفه می شود و هم چنین این ترکیب برای اندام های جنینی تراتوژن می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی آثار آن بر روی بطن های جنین و کانال نخاعی، به عنوان بخشی از سیستم عصبی است.

جهت انجام کار 24 سر موش صحرایی ماده انتخاب که پس از مشاهده پلاک واژینال در آنها به عنوان روز صفر حاملگی در نظر گرفته شدند و سپس به چهار گروه تقسیم شدند: یک گروه کنترل که محلول سرم فیزیولوژیک و سه گروه آزمایشی که در روزهای 8 و 9 و 10 محلول کلرور جیوه به میزان 2 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. سپس جنین ها در روز 15 حاملگی از رحم خارج شدند. پس از ثبوت و انجام مراحل پاساژ بافتی و تهیه بلوک پارافینی برش هایی به ضخامت 5 میکرون به صورت سریال از کل جنین تهیه و به روش H&E رنگ آمیزی شدند، قطر بزرگ و کوچک بطن های طرفی، سوم و چهارم و طناب نخاعی و انشعابات شبکه کورویید در نمونه های یکسان و سریال اندازه گیری شد.

نتایج مطالعه نشان داد که هم اقطار کوچک و هم اقطار بزرگ بطن ها در همه گروه های آزمایشی مصرف کننده کلرور جیوه نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش پیدا کرد (P<0.05)؛ علاوه بر این قطر کانال نخاعی نیز در گروه کنترل در مقایسه با همه گروه های آزمایشی به طور معنی داری بیشتر بود (P<0.001). از سوی دیگر، تعداد انشعابات شبکه کورویید به دنبال مصرف کلرور جیوه به طور معنی داری در گروه های آزمایشی نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد (P<0.001).

نتایج این مطالعه معرف این هستند که کلرور جیوه دارای اثر سمی بر روی سیستم عصبی می باشد که این اثر به صورت کاهش اقطار بطن ها و کانال نخاعی و هم چنین کاهش انشعابات شبکه کورویید بروز می کند.