الاهیات فلسفی یا نگاه عقلانی به دین

این مقاله بر آن است که دین الاهی مخصوصا شریعت اسلام را از منظر عقلانی مورد بررسی قرار دهد که آیا آموزه های شریعت اسلام کاملا تعبدی است و هر گونه خردورزی و تحلیل عقلانی در باب شریعت اسلام ممنوع است و صرفا باید به آن ها ایمان آورد یا این که بین عقلانیت و شریعت اسلام رابطه تنگاتنگی وجود دارد و بسیاری از آموزه های آن قابل تفسیر عقلی است؟
مولف عقیده دارد که عقلانیت شعار تمامی شریعت های الاهی مخصوصا آیین خاتم است و همچنین دین با دانش، همسویی دارد ودر قرآن معارف حتی توحید همراه با دلیل و عقلانیت مطرح شده است. در روایت اسلامی نیز به تبع قرآن، ما شاهد این همسویی عقلانیت با آموزه های دین می باشیم. مولف در ادامه، تاریخ تفکیک عقلانیت از دین را مورد بررسی قرار می دهد و خاستگاه این تفکیک را عصر جاهلیت و حکومت امویان و حتی حکومت عباسیان و مسیحیت می داند. در پایان چنین نگرشی را مخالف آموزه های قرآنی و روایی می داند.