تحلیل مشارکت اجتماعی در تهران(رویکرد خرده فرهنگ -دهقانی راجرز)

نویسنده:

میرطاهر موسوی*

پیام:
چکیده:
طرح بحث: در زمینه مشارکت اجتماع دو رویکرد اساسی روان شناختی و جامعه شناختی وجود دارد. در این مقاله، نظرات یکی از صاحب نظران رویکرد روان شناختی به نام راجرز مورد بررسی قرار می گیرد و سعی می شود نظریه راجرز از لحاظ واقعیت های مسلط بر جامعه ایران در طول دهه های گذشته (از لحاظ جغرافیایی، تاریخی، اجتماعی، فکری، فرهنگی و روان شناختی) مورد آزمون تجربی قرار گیرد و اینکه آیا این رویکرد نظری تبیین کننده واقعیت موجود در زمینه مشارکت اجتماعی در ایران می باشد یا خیر؟
روش تحقیق: روش بررسی تلفیقی از روش کتابخانه ای و میدانی است که در بررسی میدانی جامعه آماری را شهروندان 15 سال به بالا ساکن شهر تهران تشکیل می دهند.
یافته ها
بین ویژگی های شخصیتی افراد (ویژگی های خرده فرهنگ دهقان) و مشارکت اجتماعی تا حدی رابطه معنی داری وجود دارد. چنان که داده ها نشان می دهد بین خرده فرهنگ دهقانی و تمایل ذهنی به مشارکت اجتماعی رابطه معنی داری وجود دارد؛ به طوری که جهت رابطه منفی می باشد.
نتیجه
هر چه افراد دارای خرده فرهنگ دهقانی کمتری باشند تمایل ذهنی بیشتری به مشارکت اجتماعی دارند.
کلیدواژگان:

مشارکت اجتماعی ، اعتماد ، تقدیر گرایی ، خرده فرهنگ دهقانی ، محلی گرایی

زبان:
فارسی
انتشار در:
فصلنامه رفاه اجتماعی، پیاپی 19 (زمستان 1384)
در صفحه:
301
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p332887 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)