بررسی فراوانی کیست های هیداتیک بارور و استرل در میزبانان واسط در کشتارگاه قائم شهریار

این مطالعه با توجه به اهمیت کیست هیداتید در انسان و به منظور تعیین کیست های هیداتیک بارور و استریل در کبد و ریه میزبانان واسط انگل انجام شد.
418 گاو، 544 گوسفند و 451 بز مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تشخیص کیست های بارور از استریل پونکسیون کیست های کبد و ریه انجام گرفت و مایع هیداتید برای تشخیص پروتواسکولکس ها سانتریفوژ شد.
درگوسفند 72.34 درصد کیست ها بارور و بیشتر کیست های بارور در کبد (59.75%) دیده شدند. در بز و گاو بین نوع کیست و محل استقرار آن اختلاف معنی دار دیده شد. اکثرکیست ها در بز بارور (77.67%) بود و بیشتر کیست های بارور (67.20%) و اغلب کیست های استریل (56.38%) در کبد مشاهده شد. برعکس در گاو، اکثر کیست ها استریل (61.76%) بود و بیشتر کیست های بارور (71.85%) و بیشتر کیست های استریل (66.06%) در ریه مشاهده شد.
به نظر می رسد که تنوع سویه های انگل از یک طرف و تفاوت ژنتیکی میزبانان واسط و پاسخ ایمنی متفاوت در این میزبانان از طرف دیگر، باعث می شود که آمارهای ارایه شده توسط محققین در نقاط مختلف در عین مشابه بودن، تفاوت هایی با یکدیگر داشته باشد. به عبارتی شاید وجود پلی مورفیسم در انگل و میزبان در نقاط مختلف توجیهی برای این تفاوت ها باشد. با در نظر گرفتن این که بیشتر کیست های مشاهده شده در گوسفند بارور است می توان نتیجه گرفت که گوسفند یکی از مناسب ترین میزبانان واسط این انگل در ایران است.