بررسی تاثیر عمل لیزیک بر نتای اتورفراکتومی

این تحقیق با توجه به روند رو به افزایش عمل لیزیک و اهمیت اتورفراکتومتر بعد از لیزیک و مشاهده بعضی تغییرات در نتایج عینی و ذهنی پس از عمل در بیمارستان بقیه اله صورت گرفت.
تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی 55 بیمار و تعداد 110 چشم انجام گرفت. بیماران بیش از 18 سال سن داشتند و فاقد بیماری چشمی و سیستمیک بودند. قبل از عمل جراحی معاینات کامل چشمی، مشورت با بیمار و توضیح مزایا و معایب ناشی از عمل صورت گرفت. رفراکشن عینی با دستگاه اتورفراکتومتر و رفراکشن مانیفست توسط اپتومتریست و همچنین کراتومتری و توپوگرافی انجام گردید. قبل از انجام تحقیقات دستگاه اتورفراکتورTOPCON RMA 2300 کالیبره و مطابق استاندارد میانگین به صورت کامپیوتری ثبت می شد و پس از انجام لیزیک، روز بعد از عمل مجددا بیماران از لحاظ رفراکشن و V/A بررسی می شدند. در تمام موارد مقدار سیلندر کمتر از مقدار اسفر بود. تمام اعمال جراحی توسط یک جراح و یک دستگاه صورت پذیرفت. وضعیت رفراکشن توسط اپتومتریستی صورت می گرفت که از این مطالعه بی خبر بود. مقادیر رفراکشن قبل و بعد از عمل این افراد با آماره مان- ویتنی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از بین 110 چشم بیمار تحت عمل لیزیک 55 چشم مربوط به سمت راست، 55 چشم مربوط به سمت چپ بود. ضمنا 40 مورد مربوط به زن (36.4%) و 70 مورد مربوط به مردها (63.6%) و محدوده سنی بیماران 8±31.2 بود. میزان اتورفراکتومتری قبل و بعد از عمل به ترتیب 2.93±6.76- و 1.59±1.66- بود. این میزان در رفراکشن مانیفیست به ترتیب عبارت بود از 3.76±6.008- و 1.26±0.63. در میزان رفراکشن عینی و ذهنی در مقادیر اسفریک و سیلندریک قبل از عمل تفاوت معنی داری وجود نداشت (p<0.04). میزان رفراکشن عینی و ذهنی در مقادیر اسفریک و سیلندریک بعد از عمل تفاوت معنی داری نسبت به قبل از عمل داشت (p<0.000).
به نظر می رسد که بعد از عمل لیزیک نتایج ذهنی قابل اعتمادتر از نتایج عینی است. لذا به کارگیری این روش توصیه می شود.