میزان و نوع مکمل های ویتامین و املاح مصرفی در بیماران تهرانی مبتلا به اسکلروز متعدد

اسکلروز متعدد شایع ترین بیماری خود ایمنی دستگاه اعصاب مرکزی است که نقش عوامل تغذیه ای در ایجاد و سیر آن شناخته شده است. در مورد لزوم مکمل یاری با ریز مغذی ها در این بیماران توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی مصرف انواع مکمل های ویتامینی و املاح در این بیماران و تعیین میزان مواد مغذی دریافتی ازطریق این مکمل ها و مقایسه آن با مقادیر توصیه شده روازنه است.
یکصد و هشت بیمار مبتلا به ام اس عود کننده- تخفیف یابنده به طور تصادفی از میان بیماران انجمن ام اس ایران انتخاب شدند. برای هر بیمار پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه اطلاعات بیماری و پرسشنامه دریافت مکمل ها تکمیل شد. مقدار مصرف، فواصل دریافت، طول مدت، نحوه استفاده از مکمل ها و فرد توصیه کننده پرسیده شد. سپس میزان ویتامین ها، املاح و سایر مواد مغذی دریافتی برای هر فرد محاسبه و وارد رایانه گردید. اطلاعات توسط نرم افزار spss نسخه 11.5 تجزیه و تحلیل شد.
93.5 درصد بیماران مورد مطالعه از مکمل ها استفاده می کردند و به طور متوسط هر بیمار 3.8 نوع مکمل ویتامینی و املاح را مصرف می کرد. تنها 31 درصد از بیماران مکمل ها را به طور منظم مصرف می کردند. بیشترین مکمل های مصرفی به ترتیب ویتامین های E,B1، انواع مولتی ویتامین، کلسیم، ویتامین های C,B12,D و آهن بود. دریافت دو مکمل ویتامین E,B1در بیش از نیمی از بیماران بیش از حد لازم برای مکمل یاری بود. دریافت ویتامین های D,A و آهن به تنهایی از طریق این مکمل ها در تعدادی از بیماران در حد مسمومیت بود. افراد کم وزن بیشتر از افراد چاق از مکمل ها استفاده می کردند. مصرف مکمل ها با طول مدت و شدت بیماری ارتباطی نداشت.
فراوانی مصرف مکمل ها در بیماران ایرانی به مراتب بیش از سایر پژوهش ها است (93.5% در ایران در برابر 24% در آمریکا و 16% در آلمان). با توجه به تعداد زیاد (3.8 نوع به طور متوسط) و میزان بالای دریافت ریز مغذی ها می توان گفت که تجویز مکمل های ویتامین و املاح در بیماران مبتلا به ام اس باید مورد دقت نظر بیشتری قرار گیرد.