بررسی میزان هورمونهای تیروئید در بیماری های غیر تیروئیدی

با توجه به اختلالات هورمونهای تیرویید در بیماری های شدید و غیرمرتبط با بیماری اولیه تیرویید این مطالعه در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام گرفت.
تحقیق به روش توصیفی بر روی تعداد 99 بیمار بستری در بخشهای مراقبت ویژه (ICU) بیمارستانهای کاشان انجام گرفت. خصوصیات دموگرافیک بیماران مانند سن و جنس در فرم اطلاعات ثبت گردید. بر روی سرم خون افراد در دو نوبت (شروع بستری و 8 هفته بعد از ترخیص) آزمایشات تیروئید شامل FTI، TSH، T3RU، T3 و T4 با استفاده از کیتهای هورمونی کاوشیار و دستگاه گاما کانتر بعمل آمد و در فرمهای مربوطه ثبت شد. در نهایت، نتایج با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و آزمونهایT زوجی و مک نمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 99 بیمار مورد بررسی با میانگین سنی 85.04±21 سال، 6.61 درصد مرد و بقیه زن بودند. در حین بستری 49.5 درصد بیماران فوت شدند. فراوانی افت سطح هورمون T3، T4، TSH و T3RU در ابتدای ورود به بخش مراقبت ویژه به ترتیب 31.3، 22.2، 29.3 و 22.2 درصد بود. 71 درصد بیماران با افت T3، 81.8 درصد بیماران با افت T4 و 91.7 درصد بیماران دچار افت همزمان دو هورمون فوت نمودند. در بدو پذیرش میانگین سطح T4 در بیماران فوت شده، 76.10±37.60 نانومول در لیتر و در بیمارانی که بهبود یافتند 100.48±37.84 نانومول در لیتر بود (P<0.01)، همچنین میانگین هورمون T3 در بیماران فوت شده 0.96±0.58 و در بیماران زنده 1.33±0.65 نانوگرم در میلی لیتر بود (P<0.01). با بررسی نتیجه هورمونی 8 هفته بعد از ترخیص شیوع ناخوشی غیرتیروییدی در ارتباط با T3 و T4 و TSH و T3RU به ترتیب 88.9، 66.7، 0 و 100 درصد بود. در 50 بیمار زنده مانده میانگین هورمونی برایT3 و T4در مقایسه با افراد فوت شده بالاتر بود.
با توجه به نتایج این پژوهش اختلال در هورمون های تیرویید در بیماران بستری در بخشهای مراقبت های ویژه شایع است و کاهش سطح این هورمونها ارزش پیش آگهی بیماری زمینه ای را دارد. شایعترین اختلال، افت هورمونی T3 بود و TSH کمترین ارزش برای تعیین این وضعیت را داشت. شناخت صحیح این اختلالات در بیماران بدحال لازم است و تحقیقات تجربی برای برخورد صحیح با آن توصیه می شود.