اثر دسموپرسین در درمان رنال کولیک حاد و مقایسه آن با پتیدین

یکی از معضلات بخش های اورژانس و بیماران سرپایی، تسکین دردهای شدید ناشی از کولیک کلیوی است. با وجود اینکه یکی از درمان های انتخابی برای رفع درد در این بیماران معمولا داروهای مخدر است، ولی به علت محدودیت های فراوان به لحاظ وجود عوارض، احتمال سو استفاده و عدم دسترسی، امکان استفاده عملی از آنها در اکثر موارد وجود ندارد. یکی از داروهایی که اخیرا به عنوان مسکن مناسب از آن نامبرده می شود قطره دسموپرسین (DDAVP) است که به دلیل به مصرف استنشاقی و اثرات فیزیولوژیکی آن در کاهش درد بیماران کولیک کلیوی مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به عدم مشاهده اثر ضد درد قابل توجهی از این دارو در بعضی از مطالعات، این تحقیق به منظور مقایسه اثر ضد درد دسموپرسین با پتیدین در بیماران کولیک کلیوی انجام گرفت.
در این مطالعه که یک مطالعه مداخله ای است 68 بیمار مبتلا به کولیک کلیوی که شامل 25 زن (7/36%) و 43 مرد (3/63%) بودند انتخاب و در دو گروه 34 نفره به طور تصادفی تقسیم شدند. در گروه اول 25 میلی گرم پتیدین از راه عضلانی و در گروه دوم 40 میکروگرم دسموپرسین از طریق بینی تجویز شد. شدت درد بیماران قبل از درمان و در فواصل زمانی 10 و 30 دقیقه بعد از شروع درمان با پرسشنامه شدت دردMcGill سنجیده شد و نتایج با استفاده از آزمونهای t زوجی و مستقل و کای اسکوار تجزیه و تحلیل گردید.
در گروه پتیدین میانگین شدت درد بیماران از 6/0±7/12 قبل از درمان، به 5/0±1/10 در دقیقه 10 و در دقیقه 30 درمان به 5/0±9/2 رسید. در گروه دسموپرسین میانگین شدت درد بیماران از 8/2±5/11 قبل از درمان به 6/0±1/10 در دقیقه 10 و در دقیقه 30 درمان به 5/0±5/9 رسید. اختلاف معنی داری در میزان کاهش درد و پاسخ به درمان دو داروی دسموپرسین و پتیدین مشاهده شد (P<0.01).
نتایج این مطالعه نشان داد که دسموپرسین در کاهش درد بیماران مبتلا به کولیک کلیوی موثر نیست و از نظر میزان کاهش درد هنوز پتیدین از داروهای انتخابی است.