بررسی نمادهای Color Doppler و سونوگرافیک ندول های تیروئید و مقایسه آنها با نتایج به دست آمده از FNA

ندول تیرویید از جمله شکایات شایعی است که در بالین بیماران با آن برخورد می نماییم. بیوپسی سوزنی، اسکن رادیواکتیو و سونوگرافی از جمله روش هایی هستند که بیشتر برای تشخیص و تعیین رویکرد درمانی در یک ندول تیروییدی به کار گرفته می شوند در این میان سونوگرافی از جمله غیر مهاجم ترین و کم عارضه ترین روش های تصویربرداری است و در این تحقیق نیز به بررسی ارزش سونوگرافی و کالر داپلر در ندول های تیروییدی پرداخته ایم.
در این مطالعه 66 بیمار مبتلا به ندول تیرویید قابل لمس مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان امام رضا بین مرداد سال 83-82 که بیوپسی نیز برایشان انجام می شد انتخاب و در بخش رادیولوژی بیمارستان قائم تحت سونوگرافی و کالر داپلر قرار گرفتند و یافته ها با نتایج بیوپسی سوزنی و جراحی مطابقت گردید.
8% از ندول های مورد بررسی بدخیم و 92% خوش خیم بوده اند. هوموژن بودن ندول تیرویید بیشتر مطرح کننده یک ضایعه خوش خیم است. احتمال بدخیمی در ندول منفرد بیشتر از ندول های متعدد است. در بررسی %91 Color Doppler ندول های خوش خیم و 75% ندول های بدخیم دارای واسکولاریزاسیون در اطراف ضایعه بوده اند. میزان واسکولاریزاسیون اینتراندولر در 30% ندول های بدخیم زیاد و در 60% موارد خیلی زیاد و این میزان ها در ندول های خوش خیم به ترتیب 12% و 6% بوده است. میانگین اندکس مقاومت (RI) در ندول های خوش خیم 0.62±0.12 و در ندول های بدخیم 0.68±0.11 بود و 28? از ندول های خوش خیم و 40% از ندول های بدخیم (RI) بیشتر از 0.75 داشتند. در مقایسه (RI) در ندول های خوش خیم و بدخیم مشاهده شد که (RI) بیش از 0.75 به طور معنی داری در بدخیمی ها بیشتر می باشد (P=0.045).