پنوموتوراکس دو طرفه به علت استفاده از تهویه جت، گزارش مورد

تهویه جت یکی از روش های تهویه بیمار است که بدون استفاده از لوله تراشه قابل انجام است. این روش در مواردی که بیمار مشکل لوله گذاری تراشه دارد، در لارنگوسکوپی و جراحی های حنجره، در نارسایی های تنفسی و یا فیستول برونکوپلورال قابل استفاده است. برای استفاده از این روش یک کانول باریک مثل سوند نلاتون یا آنژیوکت از مسیر بینی یا دهان و یا از غشا کریکوتیرویید داخل تراشه گذاشته می شود. تعداد تنفس از 15-10 در دقیقه تا 200-100 تنفس در دقیقه قابل استفاده است و حجم جاری از 5-10 cc/kg تا 2-1 به بیمار رسانده می شود و فشار اکسیژن 15-50 Psi است. عارضه مهم این روش خم شدن کانول، احتباس هوا، پنوموتوراکس و آمفیزم زیر جلدی است.
معرفی بیمار: در این بیمار برای تداخل کمتر با روش جراحی یک کانول باریک از طریق دهان داخل تراشه گذاشته شد و با کمک دستگاه جت، تنفس به تعداد 15-10 و حجم جاری حدود 5ml/kg به بیمار منتقل و بیهوشی وریدی برای بیمار تزریق گردید. به دنبال انسداد در ناحیه حلق با لارنگوسکوپ یا خونریزی، هوا در ریه احتباس یافته و پنوموتوراکس دو طرفه ایجاد شد که با تشخیص سریع و گذاشتن Chest-Tube مشکل سریعا برطرف شد و بیمار با حال عمومی خوب بعد از چند روز از بخش مرخص شد.
در صورت استفاده از این روش باید مراقب بازدم بیمار بود و در صورت وجود انسداد راه هوایی سریعا انسداد برطرف و تهویه جت متوقف گردد.