بررسی تاثیر استفاده از ماسک حنجره ای به جای لوله تراشه بر زمان اقامت بیماران در ریکاوری

اقامت بیماران در ریکاوری دارای ریسک و عوارض خاص خود بوده و هزینه بر است. کاهش زمان ریکاوری می تواند ضمن بالا بردن ضریب اطمینان، هزینه های بیمارستانی را کاهش دهد. در این رابطه ماسک حنجره ای (LMA) وسیله ای جدید است که کاربرد روز افزونی در کنترل راه هوایی پیدا کرده و در این تحقیق اثر آن روی زمان ریکاوری بررسی می گردد.
در یک مطالعه بالینی دوسوکور شاهددار، 62 بیمار در کلاس I ASA و II، به طور تصادفی به دو گروه 31 نفری (ماسک حنجره ای و لوله تراشه) تقسیم شدند. داروهای مورد استفاده برای القا و نگهداری بیهوشی در تمام بیماران یکسان بود. بیماران مبتلا به عفونت های تنفسی فوقانی و نیز بیماران انتخاب شده جهت اعمال جراحی توراکس و بالای شکم وارد مطالعه نشدند. بیماران با زمان بیهوشی بالای یک ساعت و نیز زمان لوله گذاری بالای 30 ثانیه از مطالعه خارج شدند. زمان های بیهوشی و ریکاوری (بر حسب دقیقه) و نیز عوارض ریکاوری (بر اساس معیارهای مشخص و استاندارد) اندازه گیری و ثبت گردیدند. یافته ها با آزمون های مربع کای و من ویتنی یو آنالیز شدند.
بر اساس نتایج ثبت شده، بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و میانگین زمان بیهوشی تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند، اما میانگین زمان ریکاوری در گروه LMA برابر با 10.65 دقیقه و در گروه لوله تراشه برابر با 16.71 دقیقه بود که از نظر آماری معنی دار بود (p=0.007). در گروه LMA دو نفر 6.45) درصد(از بیماران و در گروه لوله تراشه 11 نفر 35.48) درصد(از بیماران دچار عارضه شدند که به لحاظ آماری این اختلاف هم معنی دار است (p=0.004).
بحث: ماسک حنجره ای زمان ریکاوری را در مقایسه با لوله تراشه کاهش می دهد. از سوی دیگر عوارض ریکاوری (استریدور، نگهداشتن تنفس، لارنگواسپاسم، افت اشباع اکسیژن خون شریانی) و شدت این عوارض هم در گروه ماسک حنجره ای به طور قابل توجهی از گروه لوله تراشه کمتر بوده است. لذا می توان به منظور کاهش زمان اقامت بیماران و نیز کاهش عوارض آنان در ریکاوری از ماسک حنجره ای به جای لوله تراشه استفاده نمود.