بررسی تفاوت بین و درون آندوسکوپیست در تعیین ضایعات التهابی بیماری ریفلاکس براساس طبقه بندی لوس آنجلس

در حال حاضر طبقه بندی لوس آنجلس برای گزارش یکسان مشاهدات آندوسکوپیک بیماری ریفلاکس استفاده می شود. هدف ما از انجام این مطالعه بررسی تغییرپذیری بین و درون مشاهده گر طبقه بندی لوس آنجلس است.
254 تصویر انتهای مری که توسط یک آندوسکوپیست متبحر گرفته شده بود به طور تصادفی انتخاب و توسط 9 متخصص دستگاه گوارش (6 متخصص و 3 دستیار فوق تخصصی) خوانده شد. از این افراد خواسته شد تا مشاهدات خود را بر پایه طبقه بندی لوس آنجلس گزارش کنند. بعد از 2 هفته تصاویر مجددا کد بندی شده و از همکاران خواسته شد تا دوباره تصاویر را مشاهده کنند. از آنالیز آماری کاپا برای تغییرپذیری بین و درون مشاهده استفاده شد. مقادیرp کمتر از0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.
متوسط کاپا برای توافق درون مشاهده گر متخصصین 0.54 و برای دستیاران فوق تخصصی0.55 بود. متوسط کاپای درون مشاهده گر خانم ها بیشتر از آقایان بود (0.70 در مقابل0.50،p=0.05). متوسط کاپای مشاهده گران برای متخصصین و دستیاران فوق تخصصی به ترتیب 0.20 و0.31 گزارش شد. متوسط کاپای وزنی بین مشاهده گر به ترتیب برای خانم ها و آقایان 0.07 و0.025 بود (p=0.007). آنالیز داده ها برای شناسایی منبع خطا نشان داد که حداقل تکراری خواندن برای محاسبه ضریب توافق هر دو گروه بین و درون مشاهده گر ریفلاکس گرید A بود.
اگر چه طبقه بندی لوس آنجلس پیشرفت مهمی در گزارش بیماری ریفلاکس معدی- مروی است، بر پایه داده های تکرارپذیری این طبقه بندی ضعیف تا متوسط است. هیچ تفاوتی بین توافق متخصصین و دستیاران فوق تخصصی مشاهده نشد. کاپای درون مشاهده گر خانم ها بهتر گزارش شد اما میزان توافق بین آنها کمتر بود. علی رغم نواقص آماره کاپا و محدودیت های احتمالی کیفیت تصاویر ثابت، بازنگری سیستم لوس آنجلس پیشنهاد می شود.