پیامد وسیله گذاری قطعه کوتاه در شکستگی چند تکه ای ناحیه پشتی کمری

مطالعات مختلف موید آن است که روش درمانی وسیله گذاری به روش قطعه کوتاه با شکست زودرس همراه است. گرچه نقش فیوژن بسیار مهم است، اما این شکست درمانی در مطالعات مختلف با آمار متفاوت تایید شده است. در این مطالعه نتایج درمان و پیامد عملکرد بیماران دچار شکستگی چند نکته ای پشتی- کمری به وسیله روش وسیله گذاری قطعه کوتاه (Short Segment Fixation) بررسی شده است.
در این مطالعه 40 بیمار با شکستگی چند تکه ای پشتی- کمری به مدت 1 سال بعد از جراحی بررسی شدند. همه بیماران شکستگی T12 یا L1 یا L2 داشتند و هیچ یک دچار نقص عصبی نبودند. همه بیماران از نظر پیامد رادیوگرافیک شامل درصد کاهش ارتفاع مهره، اندکس ساژیتال و کیفوز موضعی قبل و بعد درمان در فواصل معین پیگیری شدند. ضمنا پیامد عملکرد بیماران با مقیاس لیکرت نمره گذاری و بررسی شد.
در 40 بیمار بررسی شده متوسط اندکس ساژیتال قبل از عمل 23.5 درجه بود که بعد از عمل به 4.45 درجه اصلاح شد ولی در عرض سه ماه به 9.12 درجه و در 6 ماه به 12.35 درجه و بالاخره در یک سال بعد به 14.7 درجه پیشرفت کرد. متوسط کاهش ارتفاع مهره قبل از عمل در بیماران 37.38 درصد بود که بلافاصله بعد از عمل 11.9 درصد، در سه ماه 16.57 درصد، در شش ماه 17.92 درصد و یک سال بعد 20 درصد بود. دوازده بیمار (%30) شکست درمانی رادیولوژیک یا عدم تصحیح بیش از 10 درجه داشتند. متوسط نمره درد و عملکرد با معیار لیکرت 7.9 بود که موید پیامد بالینی خوب برای بیماران است.
روش درمانی وسیله گذاری به صورت قطعه کوتاه در شکستگی های چند تکه ای پشتی- کمری با درصد بالای شکست درمانی در رادیوگرافی های پیگیری همراه است ولی پیامد بیماران از نظر درد و عملکرد خوب بوده است. انتخاب دقیق تر بیماران کاندید درمان با این روش، توجه به شدت شکستگی مهره همچنین نوع وسیله به کار رفته، برقراری فیوژن مناسب و اصلاح اولیه دقیق در ساژیتال اندکس با پیامد بهتری همراه خواهد بود.