بررسی فراوانی عوامل قارچی در ضایعات مشکوک به آپاندیسیت

تهاجم قارچ به بافتهای بدن انسان تقریبا از اوایل سال 1800 میلادی شناخته شده و از سال 1900 به بعد گزارشات فراوان از بیماری های قارچی ارایه شده است. در حالیکه امروزه پیشرفت های وسیعی در مورد درمان و پیشگیری از عفونتهای قارچی پاتوژن صورت گرفته است و از موارد بروز آن تا حدودی کاسته شده است ولی به همان نسبت بر میزان بروز عفونتهای فرصت طلب افزوده شده است. لذا با توجه به اهمیت بررسی عوامل قارچی در اعضا مختلف از جمله دستگاه گوارش و همچنین اندک بودن مطالعات در این زمینه در ایران و جهان تصمیم به بررسی فراوانی عوامل قارچی در بیماران با ضایعات مشکوک به آپاندیسیت گرفته شد.
به همین منظور این بررسی به مدت 6 ماه بر روی بیمارانیکه دچار آپاندیسیت مشکوک می شدند و مورد عمل جراحی قرار می گرفتند انجام شد. روش مطالعه در این بررسی از نوع توصیفی- مقطعی بوده است. از نمونه های جداشده از بیماران آزمایش مستقیم و کشت بعمل آمد. نمونه ها بر روی محیط سابورو دکستروز آگار کلر امفنیکل دار (SC) کشت داده شدند و آزمایش مستقیم نیز یا استفاده از پتاس 10% انجام شد.
در این بررسی تعداد 200 نمونه آپاندیسیت مشکوک جراحی شده مورد پژوهش قرار گرفت، که از این میزان تعداد 10 مورد قارچ 5 درصد جدا شد که به ترتیب کاندیدا آلبینکس (40%)، کاندیدا تروپیکالیس (20%)، گونه ژئوتریکوم (20%)، گونه ای کریپتوکوکوس (10%) و از سایر گونه های مخمری (10%) بوده است.
با وجودی که عوامل قارچی در 5 درصد از آپاندیسیت های مشکوک بدست آمده اند، با توجه به اینکه فراوانی عوامل قارچی در بافت آپاندیس کم است و هیچکدام از بیماران سابقه مصرف بیماری های زمینه ای را ندارند در نتیجه نمی توان درمان دارویی را به سمت داروهای ضد قارچی سوق داده تا از میزان جراحی ها کاسته شود.