بررسی میزان پاسخ ایمنی و تعیین کارآئی تزریق داخل جلدی واکسن هپاتیت B در بیماران همودیالیزی

ویروس هپاتیت B باعث ایجاد هپاتیت حاد و مزمن می شود. درگیری مزمن کبدی می تواند به طرف سیروز کبدی و کارسینوم سلولهای کبدی سیر نماید. واکسیناسیون علیه هپاتیت B یکی از راه های مهم جلوگیری از گسترش این بیماری است. بیماران دیالیزی بدلیل ضعف سیستم ایمنی پاسخ کمتری به واکسیناسیون می دهند. راه های مختلفی جهت افزایش پاسخ ایمنی در این بیماران پیشنهاد شده است که یکی از آنها تزریق داخل جلدی واکسن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان پاسخ ایمنی و تعیین کارآیی تزریق داخل جلدی واکسن هپاتیت B در بیماران همودیالیزی می باشد.
109بیمار همودیالیزی که شرایط لازم جهت ورود به مطالعه را داشتند مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم شامل سن، جنس، تعداد دفعات تزریق واکسن، زمان آخرین نوبت تزریق واکسن، دفعات دیالیز، محصول دیالیز، طول مدتی که از شروع دیالیز گذشته، سطح آلبومین سرم، آنتی بادی HBC و آنتی بادی HCV گرفته می شد. سپس وضعیت ایمنی بیماران نسبت به ویروس هپاتیت B با کنترل آنتی بادی HBS بررسی شده و سطح ایمنی بیماران مشخص می شد. بیمارانی که آنتی بادی منفی داشتند در دو گروه قرار گرفته و گروه اول تحت تزریق واکسن هپاتیت B با دوز 20 میکروگرم بصورت داخل جلدی و گروه دوم به روش معمول عضلانی تحت تزریق واکسن قرار گرفتند.
این مطالعه نشان می دهد که 45 درصد بیماران آنتی بادی مثبت بوده و 55 درصد بیماران پاسخ مناسبی به واکسن نداشته اند. همچنین ارتباط معنی داری بین سن، جنس، سطح آلبومین سرم و محصول دیالیز با میزان پاسخ ایمنی وجود ندارد. ولی بین مدت زمان دیالیز و فاصله زمانی از تزریق آخرین واکسن با میزان پاسخ ایمنی ارتباط معنی داری وجود دارد. پاسخ ایمنی در بیمارانی که تحت واکسیناسیون تحت جلدی قرار گرفته در مقایسه با بیمارانی که به روش تزریق عضلانی واکسینه شده بود متفاوت بوده و از نظر آماری معنی دار می باشد.
توصیه می شود پروتکل کشوری واکسیناسیون هپاتیت B در بیماران دیالیزی از 3 تزریق به 4 تزریق با دوز دو برابر تغییر یابد و در بیمارانی که پاسخ ایمنی مناسب پیدا نمی کنند واکسیناسیون بصورت داخل جلدی انجام شود.