نتایج فیکوامولسیفیکشن در بیماران با و بدون سندرم سودواکسفولیشن

ارزیابی میزان شیوع سندرم سودواکسفولیشن (XFS) در بیماران مبتلا به آب مروارید که تحت عمل فیکوامولسیفیکشن و کار گذاری لنز داخل چشمی (PE+IOL) قرار گرفتند و ارزیابی نتایج جراحی در این بیماران در مقایسه با افراد بدون XFS.
روش پژوهش: این مطالعه به طراحی مورد - شاهدی بر روی 2200 چشم مبتلا به آب مروارید انجام شد. همه جراحی ها به وسیله یک جراح انجام شدند. بیماران گروه شاهد از بین مبتلایان به آب مروارید سنی با سن و جنس مشابه با مبتلایان به XFS انتخاب شدند.
شیوع XFS در چشم های مبتلا به آب مروارید، 4.1 درصد بود. میانگین سنیدر گروه XFS و گروه شاهد، به ترتیب 7.1± 71.8 و 6.7± 70.7 سال بود. XFS در60 درصد موارد یک طرفه بود. شیوع فشار خون بالا، دیابت و رتینو پاتی دیابتی در گروه XFS به ترتیب 31.1 درصد و صفر درصد و در گروه شاهد به ترتیب 42.9 درصد، 26.6 درصد و 5.2 درصد بود (P<0.05). گلوکوم در 25.6 درصد مبتلایان به XFS و 6.5 درصد از افراد گروه شاهد وجود داشت (P<0.0001). از دست رفتن زجاجیه در یک چشم در هر گروه مشاهده شد و تنها یک چشم از گروه XFS دچار جدا شدگی زنولی شد. در گروه XFS در 11.1 درصد موارد و در گروه شاهد در 1.9 درصد موارد، از کشیدن عنبیه برای اتساع مردمک استفاده شد (P<0.0001). جمع شدگی کپسول قدامی در 9.1 درصد موارد در گروه XFS رخ داد ولی در گروه شاهد رخ نداد. (P=0.007).
PE+IOL در موارد آب مروارید همراه با XFS نیز مانند آب مروارید سنی، روشی بی خطر و موثر می باشد. شیوع دیابت و رتینوپاتی دیابتی در مبتلایان به XFS به طور معنی داری کم تر از مبتلایان به آب مروارید سنی است.